Pastoor gooide er deze week maar weer eens de zoveelste besloten training tegenaan, maar wat er op die trainingen precies gebeurt weet inmiddels niemand meer. Op het veld valt tenminste bitter weinig terug te zien van enige taktische omzetting of voortschrijdende teambuilding. Tegen VVV, toch een van de gedoodverfde degradatiekandidaten van dit seizoen, beleefde NEC opnieuw een moeilijke en onzekere dag.
Het begon allemaal nog best aardig. Met Nuytinck terug in de basis na een blessure en Szélesi op de plek van Will domineerde NEC in de eerste helft de wedstrijd, zonder nu al te geweldig te spelen. NEC had wel het meeste balbezit, maar het tempo lag slaapverwekkend laag. Het was dan ook niet verrassend dat de eerste NEC goal, na een kleine 25 minuten spelen, voortkwam uit een vrije trap in plaats van een uitgespeelde veldsituatie. John Goossens toonde weer eens de kwaliteit van zijn linkervoet door van een goede dertig meter afstand de bal langs de verbouwereerde VVV doelman te raggen.
VVV lag op apegapen en als NEC een tandje zou hebben bijgeschakeld dan was de wedstrijd waarschijnlijk al in de eerste helft beslist geweest. Zeker ook nadat de keeper van de Venlonaren zich na een half uur spelen moest laten vervangen. De Nijmegenaren bleven echter maar in een laag tempo rondootjes maken en balbezit leek belangrijker dan aanvallende aspiraties. Op een aardige actie van Schöne na, die door Zeefuik niet in een doelpunt kon worden omgezet, viel er weinig te beleven voor de fans op de tribune.
In de tweede helft kwam Foor in het veld voor Van der Velden. NEC vervolgde met haar slome en behoudende rondtikkerij, totdat Musa in de 53e minuut ineens het rondootje onderbrak voor de neus van een verbouwereerde Nuytinck, die de pijlsnelle Nigeriaan vloerde en met rood van het veld mocht.
De wedstrijd stond nu volledig op zijn kop. VVV rook kansen met een man meer en NEC werd achteruit gedrukt. Vadocz werd ingebracht voor Zeefuik in een poging van Pastoor om enige controle terug te krijgen op de wedstrijd. Het was echter Babos die NEC in deze fase met twee waarlijk fantastische reddingen in leven hield. Het leek echter een kwestie van tijd voordat de gelijkmaker achter onze sluitpost zou liggen.
Totdat in de 78e minuut NEC weer een vrije trap kreeg. Ditmaal was de afstand tot het doel een kleine veertig meter, maar Goossens maalt niet om een metertje meer of minder. Met een titanische opdoffer verdween de bal net onder de lat en boven invalkeeper Udegbe in het VVV doel. VVV probeerde het daarna nog wel, maar het was duidelijk dat de 2-0 de bezieling uit de ploeg had gehaald. Platje kreeg nog een kansje op de 3-0, maar dat zou teveel eer geweest zijn voor een wederom matige vertoning van de thuisploeg.
Zo wint NEC eindelijk weer eens, maar verbloemt de uitslag erg veel. De ploeg oogt nog altijd onsamenhangend en inspiratieloos. Doelpunten gescoord uit een veldsituatie zijn op een hand te tellen, en angst lijkt in de Goffert momenteel de grote raadgever. Wat er ook op die besloten trainingen gebeurt, op het veld zie je er geen snars van terug, en het zou meneer Pastoor dus sieren om maar eens op te houden met het pesten van onze gepensioneerde medesupporters die lekker even een ochtendje aan de zijlijn willen keuvelen onder het genot van een afgezwaaide pass of een niet aankomende bal over 3 meter. De punten zijn vandaag mooi in de Goffert gebleven, het voetbal helaas nog bij lange na niet.