NEC-koorts stijgt al bij jacht op kaartjes tot een ongekend hoogtepunt
Tickets voor NEC-HSV zijn binnen twaalf minuten uitverkocht.
Vol vertrouwen stap ik om half negen binnen bij de Primera op het Thorbeckeplein in Beuningen. Eén dag eerder nog had ik mijn clubcard afgegeven, dus ben ik als één van de eersten aan de beurt om het zo begeerde kaartje voor de Uefacupwedstrijd NEC-HSV te bemachtigen.
Rik Osinga van de Primera telt de afgegeven clubcards en seizoenkaarten. „ Om negen uur, als we in het systeem kunnen, gaan die clubcards er als eerste doorheen. We werken zo dat we zo snel mogelijk alle kaarten kunnen uitprinten.” De verwachte rij supporters ontbreekt. Nog een reden om me geen zorgen te maken. Terwijl de wijzer van de klok richting de negen schuift, druppelen de NECfans binnen. Jan Soijer uit Beuningen als eerste. Hij heeft een dag vrij genomen en een oppas voor zijn zoontje geregeld. Speciaal om een kaartje te bemachtigen. „Ik ben extra vroeg opgestaan.” Soijer geeft zijn clubcard af en verlaat de winkel weer.
Vervolgens komen Wesley Kersjes en Paul Knijf binnen. Als zij horen dat de clubcards die afgegeven zijn als eerste door het apparaat gaan, ontstaat een discussie. Knijf: „Ik doe moeite om hier te komen, neem speciaal vrij van mijn werk. En dan dit. Belachelijk.” Maya Osinga legt uit dat het altijd zo gaat. „Ik snap uw frustratie, maar op deze manier kunnen we de meeste kaarten uitdraaien.”
Als het reclameblok op de radio het journaal van negen uur aankondigt, is er toch een rij ontstaan van tien personen. Een stilte valt. Maya: „ Je kan een speld horen vallen. Verschrikkelijk.” Voor het eerst ga ik twijfelen. Zijn er wel genoeg kaartjes? Al die gespannen gezichten van de wachtende supporters. Negen uur: medewerker Tonny Balfoort haalt de clubcards er in een razend tempo doorheen. Hij is zichtbaar gespannen. Tien andere strakke kopjes volgen zijn handelingen. Ik ook.
Om 9.12 uur zijn de kaartjes uitverkocht. Tonny ziet nog één kaartje voor vak M in het systeem. Hij klikt hem aan. Dan schudt hij zijn hoofd. „Nee, ook weg. Dat wordt hem niet.” Het blijft stil in de winkel. Alle tien de wachtenden grijpen naast de kaartjes. De winkel stroomt binnen een minuut leeg. Zelfs voor de mensen die van tevoren hun clubcard hebben achtergelaten, zijn niet genoeg kaarten. Tonny heeft slechts twaalf kaartjes weten uit te draaien. Ikzelf heb de hoop opgegeven. Mijn clubcard heb ik niet door de scanner zien gaan. Ik probeer de teleurstelling te verbergen met grapjes. Dan blijkt er plotseling één kaartje over. Vak F, 39 euro. Ik ben als enige over in de winkel. Gretig beantwoord ik de vragende blik van Rik. – Ja, ik heb een kaartje! – En die vriend van mij waarvoor ik ook een kaart zou regelen? Die heeft pech! Trouwens, hij is toch Ado-supporter.
Bron: De Gelderlander