Het kan allemaal niet op! Vorige week na de wedstrijd tegen Roda schreef collega Trouwe Hond Pol nog, dat hij bang was dat de waanzinnige reeks van NEC uitgerekend tegen Vitesse ten einde zou worden. Een mens mag er niet aan denken. Niets bleek minder waar: NEC had geen kind aan het ongeinspireerde zooitje van De Mos en blijft vooralsnog onstuitbaar. Waar gaat dan heen, waar houdt dat op?
De stemming in de Goffert was bij aanvang vanzelfsprekend opperbest. De resultaten van onze mannen zijn er dan ook naar. De derby kwam op een prima moment, heel wat beter dan de Arnhemse editie aan het begin van dit seizoen. Been was toen nog zoekende met zijn opstelling, de spelers wisten elkaar nog nauwelijks te vinden, Lens was nog geen schim van de speler die nu over het veld laveert en een steunpilaar als Sibum zat nog op de bank bij Roda te kniezen.
Hoe anders was het zondagmiddag. NEC ging als een beest van start en domineerde de hele eerste helft. Al na zeven minuten had Sibum de openingstreffer kunnen maken, maar helaas. Ook van Beukering, die fanatiek en goed speelde tegen zijn ‘stadsgenoten’ was er dichtbij. NEC bleef dreigen en na 28 minuten konden de handjes de lucht in. Uitgerekend Muslu, die zijn laatste competitiewedstrijd voor eigen publiek afwerkte, kwam sterk op naar voren en gaf de bal prima voor op Vadocz, voor wie het een eitje was de bal erin te tikken. Ik weet niet hoe het er in Hongarije bij derby’s aan toegaat, maar ik betwijfel of hij ooit zo luid en welgemeend bejubeld is als na deze goal.
Eigenlijk had ik meteen al het gevoel: die overwinning zit in de knip. Vitesse ging niet zozeer beter alswel harder spelen. Luinge, die voor de verandering eens niet beroerd floot, frotte zes keer geel te voorschijn, verdeeld over beide ploegen. Inclusief de blessure van Olsson betekent dat, dat de fantastisch invallende Patrick Pothuizen volgende week vanaf minuut 1 aan de bak kan, want Muslu en Wisgerhof zijn er ook niet bij. Gelukkig dat NAC ondanks haar hoge klassering niet zo bijster aanvallend speelt, want dit wordt een wel erg experimentele achterhoede, ben ik bang.
Terwijl Vitesse aanmodderde en NEC na rust van de weeromstuit qua niveau wat naar benden werd meegezogen, vermaakte het publiek zich kostelijk met het afvuren van irritante liedjes aan het adres van de tegenpartij. Zo werd er gespeculeerd over het beroep van mevrouw van der Van der Schaaf, die werkzaam is rond Presikhaaf en werd menig speler vilein bang gemaakt met het leuke ‘ Aadje gaat je wisselen’.
Na een uurtje wankelde NEC even. Babos moet redden na een fout van Sibum, die zomaar de bal inlevert. Bobson verlaagt zich tot een schwalbe en wordt prompt (en terecht) gewisseld. Dan valt Davids in en komt de boel weer in balans. Mooi om te zien hoe hij zorgt voor het broodnodige heilig vuur, dat er effe aan ontbrak.
Tot algehele hilariteit wordt Theo ‘je tandarts die is dood’ Janssen (na Takak, die speelde als een natte krant) het volgende slachtoffer van het grillige wisselbeleid van Aad de Mos. Des te grappiger, omdat na de wissel van Takak al luid werd gezonden ‘Theo is de volgende’. Die De Mos lijkt van gekkigheid ook niet meer te weten wat ie moet doen, maar helpen deed het allemaal niet. NEC speelde de wedstrijd vervolgens gemakkelijk uit en kreeg nog wat kansen en kansjes op meer. Echter: Piet ‘Laat je stad maar in de steek’ Velthuizen stond telkens in de weg.
De vreugde was groot, al helemaal toen Gabor Babos een fantastische stunt uithaalde en over de balustrade de gracht insprong, en de trap richting Goffertribune opklom om eens lekker wat supporters te huggen. Wat gaat die man doen, dacht ik? Onvergetelijk moment.
Het afscheid van Muslu was zoals dat gaat: sukkelig speechje van deze en gene en een rondgang op de schouders met ingeblikte kutmuziek op de achtergrond, zodat geen hond zingt. De man had beter verdiend. Muslu zelf sloot de heerlijke middag af met de enige juiste mededeling: ‘Ik ben in Amersfoort geboren, maar ik ben een echte NEC-er geworden’. Hulde!
Joris