Vandaag in de Gelderlander: Willem II – NEC

Zorgenkindjes vonnissen Willem II
Jhonny van Beukering en Rachid Bouaouzan scoren en blinken uit.

Niets mooier voor een trainer dan drie punten pakken in een lastige uitwedstrijd. Toch zal Mario Been zaterdagnacht – een paar uur na Willem II-NEC (1-2) ­extra goedgemutst onder de de­kens zijn gegleden. De zege in Til­burg was in belangrijke mate te danken aan Jhonny van Beukering en Rachid Bouaouzan, twee spe­lers met wie hij dit seizoen stevig in de clinch heeft gelegen. Van Beukering werd begin vorige maand tijdelijk uit de selectie ver­wijderd omdat hij – niet voor het eerst – zijn lichaamsgewicht uit de hand had laten lopen. De Velpe­naar beloofde beterschap, trainde de overtollige pondjes eraf en laat sindsdien wekelijks zien dat hij in potentie een van de beste centrum­spitsen in de eredivisie is. Been: „Kijk eens hoe hij een bal met de borst aanneemt. Geloof me, er zijn er maar heel weinig die dat kun­nen.”

Tegen Willem II speelde Van Beu­kering zijn beste wedstrijd van dit seizoen. Hij won bijna al zijn duels, was voortdurend aanspeel­baar en vond vervolgens altijd een medespeler. Daarnaast knapte hij ook verdedigend veel vuil werk op. Het openingsdoelpunt, vlak voor rust op aangeven van Bas Si­bum, vormde de kers op de taart.

Bouaouzan heeft het dit seizoen al een paar keer met Been aan de stok gehad. De coach liet de 24-jari­ge Rotterdammer na een belabber­de training thuis voor het UEFA Cup-duel bij Dinamo Boekarest. En ook na zijn beroerde optreden uit bij Heerenveen kreeg de buiten­speler zware kritiek. Intussen beginnen de lessen van zijn trainer toch effect te sorteren. Been: „Rachid is een dromer. Hij moet leren in het belang van het team te denken. Hij begint steeds beter te begrijpen dat voetballen bij NEC meer inhoudt dat af en toe een actie maken.”

Bouaouzan draaide zaterdagavond zijn directe opponent Jens Janse dol. De Tilburgse back zal nog ge­ruime tijd met afgrijzen terugden­ken aan de 57e minuut, toen de NEC’er hem met een fantastische passeerbeweging het bos instuur­de en vervolgens koeltjes voor 2­0 zorgde. Been was na afloop lovend over zijn twee aanvallers. Maar tevre­den over de wedstrijd was de coach allerminst. NEC begon slap aan de klus. Het deed denken aan de rampzalig verlopen vorige ont­moeting in Tilburg; na de 3-0 ne­derlaag vlak voor de jaarwisseling stond de Nijmeegse equipe nog maar één punt boven de hekken­sluiters Sparta, Willem II en Excel­sior stond. Been, zaterdagavond: „ De eerste 25 minuten liepen we veel te veel achteruit. We maakten veel onnodige overtredingen, en dat is vragen om moeilijkheden te­gen een ploeg alsWillem II.”

Nadat de Nijmegenaren op een vei­lige 0-2 voorsprong waren geko­men, lieten ze de thuisploeg in de slotfase toch nog in de wedstrijd komen. Verdediger Rens van Eij­den mocht in de 80e minuut onge­hinderd een corner van Saïd Boutahar binnenkoppen, waarna Willem II op jacht ging naar de ge­lijkmaker. Een vergeefse missie, ook omdat invaller Mohamed Mes­soudi in vrije schietpositie het overzicht verloor. „Een gelukkige maar belangrijke overwinning”, erkende Been. „We kunnen ons nu gaan opmaken voor de UEFA Cup-wedstrijd te­gen Udinese. Wij zijn vol vertrou­wen en kunnen misschien weer een stukje historie gaan schrijven.” NEC won voor het eerst sinds 1997 bij Willem II. Door de 1­2 in Tilburg zege staat de ploeg van coach Mario Been nu stevig in het linkerrijtje.

Wisgerhof laat Demouge kansloos
Aanvoerder NEC geeft geen krimp tegen oud-ploeggenoot.

Met een glimlach las Peter Wisgerhof zaterdag voor het begin van de wedstrijd tegen Wil­lem II een interview met Frank Demouge in het programmaboek­je van de Tilburgers. „Frank noem­de me een goede verdediger. Deed me wel wat. Stel dat hij had ge­zegd dat ik er geen reet van kon. Was toch minder geweest.”

De aanvoerder van NEC produ­ceerde een aanstekelijke lach. Lo­gisch. NEC had met 2-1 gewonnen en zijn oude ploegmaat had niet te­gen hem gescoord. „Was dat wel gebeurd, had ik het heel lang van hem moeten horen,” zei Wisger­hof, die voor de opkomst van bei­de elftallen op de trap even een paar treden had genomen om De­mouge een vriendschappelijk klap­je op de schouder te geven. „Ik heb Frank zien komen bij NEC. In zijn eerste jaar was hij al een open­baring. Hij scoorde, was sterk aan de bal. Tijden de training veel duels met hem uitgevochten. En maar zwaaien met die armen. Maar Frank is geen gemene aanval­­ler, hoor. Eerder een beetje lomp.”

Zaterdag wist Wisgerhof dat hij geen seconde mocht verslappen. „Hoeveel heeft hij er dit seizoen al in liggen? Een stuk of twaalf toch? Dat zegt genoeg.” Het moet gezegd, de topscorer bij de tegenstander kreeg in ijzige kou geen poot aan de grond bij de Nij­meegse captain. ,,Zoals we de hele wedstrijd bijna geen kans hebben weggegeven. Daarom was het zo zonde dat Willem II in de slotfase toch kon scoren. Nu ging het pu­bliek er nog een keer achter staan. Houden we de nul, bloedt zo’n wedstrijd langzaam dood. Is er niets aan de hand.”

Maar kom op, Wisgerhof wilde niet al te lang stil blijven staan bij die twee hachelijke momenten in de slotfase toenWillem II nog aar­dige kansen kreeg. „Dit was weer zo’n sleutelwedstrijd. Vanavond was een kwestie van omhoog kun­nen kijken of rond de tiende, elfde plek belanden. Daarom ben ik blij met die drie punten.”

En dan was daar ook nog de recen­te geschiedenis. Een jaar geleden verloor NEC nog met 3-0 in Til­burg. Ook toen, op 30 december 2007, stond Wisgerhof de pers te woord. Radeloos. „Vrienden die me op televisie had­den gezien, dachten dat ik ging huilen. Ik wist het ook even niet meer. Mijn vrouw was zwanger. Ik kon er niet eens van genieten. Alle ellende nam ik mee naar huis.” Hij valt even stil. „Tsjonge. Moet je kijken waar we een jaar later staan.” En er komt nog een hele mooie avond aan. Donderdag in een uit­verkochte Goffert ontvangt NEC Udinese. „Volgens mij leeft die wedstrijd niet zo in Nijmegen,” be­weert Wisgerhof met een uitgestre­ken gezicht. En dan schaterla­chend. „ Geintje. Dat wordt de wedstrijd van het jaar, joh !”

Vader had zoon twee doelpunten gegund
Frank Demouge erkent dat hij tegenWisgerhof geen kans heeft gehad.

Hij schudt zijn hoofd. Vroeger toen hij nog bij NEC speel­de, waren zijn ouders er altijd bij. Uit en thuis. Maar vanaf het mo­ment dat Frank Demouge voor het eerst flink geblesseerd raakte, had hij liever niet dat pa en ma nog kwamen kijken. „ Dat bracht ongeluk. Noem het bijgeloof, maar mijn ouders komen nooit meer kij­ken”, zei de topscorer van Willem II na de 2-1 nederlaag tegen NEC.

In het verlaten stadion hing nog steeds het spandoek met: ‘Frank Demouge Tilburgs nummer 9’ aan het hek. Eerder deze week had de spits tot opluchting van de Tilburg­se supporters zijn contract met drie jaar verlengd. „ Ze zijn blij met me”, klonk Demouge droogjes. „En ik heb het hier ook naar mijn zin.” Maar Nijmegen neemt bij hem nog steeds een speciale plaats in. „Dat lijkt me logisch. Ik ben er ge­boren. Mijn ouders wonen er nog steeds. Ik heb dáár al mijn vrien­den zitten. Dat blijft trekken.”

Demouge gaf volmondig toe dat hij het had moeten afleggen tegen Peter Wisgerhof. ,,Hij hield me ne­gentig minuten in de gaten. Ik ken Peter natuurlijk. Gewoon een goe­de verdediger. Ik kon niet echt ge­vaarlijk worden. Geen kans gehad, eigenlijk.” Dan roept iemand er bezoek voor hem is. Demouge kijkt om en ziet zijn vader. „Vertel ik net dat jullie nooit meer mogen komen kijken”, zegt hij tegen zijn pa. „Had je niet gedacht, hè”, lacht Adri Demouge. „ Geen wonder dat we verliezen”, klinkt zijn zoon quasi verontwaar­digd als hij de kleedkamer op­zoekt.

Pa ziet hem vertrekken en erkent dat hij bijna nooit meer komt kij­ken. „ Bij Den Bosch hebben mijn vrouw en ik hem niet een keer zien spelen. Ik heb een seizoens­kaart van NEC. Ik ben een echte supporter. Maar Willem II had vanavond mogen winnen, hoor. Voor Frank. En als ze dan toch hadden moeten verliezen, liever met 4-3 en twee doelpunten van Frank.” Hij grijnst. „Hij was echt verbaasd, hè. Frank wist echt niet dat ik kwam.”

Worm morgen aan schouder geopereerd
Nu het griepvirus zijn lichaam verlaten heeft, kan Rutger Worm eindelijk aan zijn schouder geholpen worden. Vorige week zondag raakte de schouder tegen FC Utrecht uit de kom. Besloten is om het gewrichtskapsel in te kor­ten. „Dinsdag word ik geope­reerd”, zei de aanvaller van NEC zaterdag in Tilburg waar hij zijn ploegmakkers met 2-1 van Willem II zag winnen. Worm staat tien weken buitenspel.

NEC zit met eigen man bij Tottenham- Spartak 
Om niets aan het toe­val over te laten stuurt NEC don­derdag iemand naar Londen om de ontwikkelingen bij Tottenham – Spartak Moskou door te geven. „Om zo snel mogelijk onze tactiek in de wedstrijd tegen Udinese aan te kunnen passen als de situatie daar om vraagt”, zegt Wim Rip die beide ploegen al drie keer in ac­tie zag. „Net als iedereen bij NEC zit ik donderdag het liefst in De Goffert. Maar als het moet, ga ik.”

Eerste competitiegoal Bouaouzan in shirt NEC
Hij memoreerde eerst de aangever. „ Prachtige steekpass van Saïdi”, zei Rachid Bouaouzan over de assist waaruit hij NEC op een 2-0 voorsprong tegen Willem II had gezet. Maar zijn eigen actie mocht er ook zijn. „ Janse wilde blokken. Ik kon niets anders dan die bal afkappen. Schoot ik ’m met links binnen. Mijn eerste doelpunt voor NEC. Daarna werd ik gewis­seld. Uit voorzorg, omdat ik weer last kreeg van mijn hamstrings.”

Udinese geeft tegen Lazio voorsprong weg 
Udinese heeft gisteren wei­nig zelfvertrouwen kunnen tan­ken voor het UEFA Cup-duel te­gen NEC, donderdag in De Gof­fert. De Italiaanse middenmoter speelde met 3- 3 gelijk tegen Lazio. Na een uur stond Udinese met 3- 0 voor, door treffers van internatio­nal Antonio di Natale (twee) en Fabio Quagliarella. Zarate, Diakite en Ledesma zorgden ervoor dat de Romeinen toch met een punt huis­waarts konden keren.