NEC laat FC Groningen ontsnappen
Ploeg van Ron Jans sleept met tien man punt uit het vuur.
Het valt dit seizoen niet mee om koploper in de eredivisie te zijn. FC Groningen, dat afgelopen weekeinde de eerste plaats veroverde, is die positie drie dagen later alweer kwijt. NEC hield de noorderlingen gisteravond op 2-2, zodat komend weekeinde de jacht op AZ, de nieuwe lijstaanvoerder, kan worden geopend.
Ondanks het verlies van de koppositie was trainer Ron Jans van Groningen ‘hartstikke blij’ met het resultaat in De Goffert. Vooral omdat zijn ploeg in de slotfase met een man minder nog op gelijke hoogte wist te komen. Collega Mario Been was uiteraard een stuk minder vrolijk. „De eerste twintig minuten leek het bij ons nergens op. Daarna hebben we veerkracht getoond en laten zien dat we een team zijn. Maar op het laatst geven we het toch nog uit handen. Garcia staat helemaal vrij. Dat mag natuurlijk niet gebeuren als je een man meer hebt.”
De thuisclub startte beroerd en liep al vlug achter de feiten aan. FC Groningen mocht in de twaalfde minuut een vrije trap nemen. Marcus Berg draaide weg bij Ramon Zomer en zette voor. Bij de tweede paal stond Berry Powel klaar om zijn voorzet in het dak van het doel te kogelen: 0-1. „Een voorzet in de vijf meter, en niemand die er iets aan doet”, mopperde Been. NEC grossierde in het eerste half uur in balverlies. Pas in de slotfase van de eerste helft werd het iets beter. De Nijmegenaren kregen zelfs twee goede kansen op de gelijkmaker. Lasse Schöne beproefde de kwaliteiten van doelman Da Silva. De Braziliaan kreeg de venijnige inzet niet onder controle, de rebound van Jhon van Beukering ging voor het doel langs.
Saïdi Ntibazonkiza bracht de bal nogmaals voor, en ditmaal keerde Da Silva een hard schot van Lorenzo Davids ten koste van een corner. Diezelfde Davids schoot even later naast na een slim tikje van Arek Radomski. Een zeer ontevreden Been greep in de rust in. Middenvelder Radomski, stukken minder op dreef dan afgelopen zondag tegen Ajax, moest plaatsmaken voor Rutger Worm. De Nijmegenaar kreeg de opdracht mee voor offensieve impulsen te zorgen, maar het was een verdediger die vlak na rust de ban brak. Peter Wisgerhof schoof in met de bal aan de voet, negeerde de wegsprintendeWorm en besloot het zelf te proberen. Het schot kreeg onderweg steeds meer snelheid en vond zijn eindbestemming in de bovenhoek: 1-1.
Het schitterende doelpunt was de opmaat voor een buitengewoon enerverende tweede helft. NEC probeerde erop en erover te gaan, maar een mooi krulschot van Schöne verdween rakelings langs het doel. Zeven minuten voor tijd leek de balans toch in Nijmeegs voordeel door te slaan. Andreas Granqvist, die even daarvoor geel had gezien, werd gedold door Saïdi Ntibazonkiza. De Zweed verloor zijn evenwicht en viel met zijn hand op de bal. Scheidsrechter Braamhaar legde de bal op de stip en stuurde Granqvist naar de kleedkamer. Youssef El-Akchaoui liet andermaal zien dat er ijswater door zijn aderen stroomt: 2-1. Zes dagen na de koude douche in Zagreb kreeg NEC vlak voor tijd opnieuw een mokerslag te verwerken. Invaller Gonzalo Garcia, pas luttele seconden in het veld, schoot met een prachtige wreeftrap raak: 2- 2. Dat werd de eindstand, omdat Tim Janssen in blessuretijd nog een dot van een kans om zeep hielp.
Dubbele gevoelens bij Wisgerhof
Aanvoerder NEC maakt wereldgoal, maar baalt van puntenverlies.
Hij stond de late gelijkmaker in de catacomben van het Goffertstadion nog te verwerken toen Ron Jans hem kameraadschappelijk op de schouders tikte. „ Aardige goal Peter”, sprak de trainer van FC Groningen. „Wat zeg ik. Het was een wereldgoal.”
De aanvoerder van NEC nam het compliment met een grimas in ontvangst. Logisch. Wisgerhof had een dubbel gevoel over de koude novemberavond. Met een weergaloos schot had hij zijn ploeg twee minuten na rust terug in de wedstrijd gebracht. Tot tien minuten voor tijd leek NEC zelfs met 2- 1 te gaan winnen en toen was daar toch nog dat fatale moment. „ Staat er eentje vrij. Mag niet. En doodzonde. Helemaal nu we in zo’n druk speelschema zitten met alleen maar zware wedstrijden.” Maar toch. Zijn doelpunt mocht er zijn. De gelijkmaker wordt met gouden letters bijgeschreven in zijn sportboeken. „Niet geschoten is altijd mis”, gooide de Wageninger er maar eens een tegeltjeswijsheid tegenaan. Maar toen de bal van zijn schoen vertrokken was, wist Wisgerhof wel degelijk dat zijn poging kansrijk was. „ Dat zijn van die ballen. Die voel je niet als je ze raakt. Die gaat goed, dacht ik nog. Ik wil hem graag op televisie terugzien.”
En daar was dan toch die grijns: „Volgens mij is het een wereldgoal.” Het betekende gelijk de ommekeer in de wedstrijd die lang in de richting van de bezoekers leek te kantelen. „Omdat wij voor rust de scherpte miste”, constateerdeWisgerhof. „En Groningen speelde goed. Veel lopende mensen op het middenveld. Eigenlijk zoals wij de tweede helft van het vorig seizoen elke wedstrijd voor de dag kwamen. Speel, beweeg zoals onze trainer altijd zegt. Dat missen we nu een beetje. Dat zal best te maken hebben met vermoeidheid. Het is gewoon een zwaar programma dat we voor de kiezen krijgen.”
Thuis merken ze dat ook. „Het is rusten en voetballen. Veel meer gebeurt er op dit moment niet. Thuis neem ik straks een warm bad. Het is even niet anders.” Dan haalt hij zijn schouders op. „Ik wil ook niet zeuren. Tenslotte hebben we hier het hele vorige seizoen voor geknokt. Dan is dit allemaal ook mooi om mee te maken. Helemaal als je ziet dat we vanavond de wedstrijd na een dramatisch begin toch weten om te draaien.” Hij haalde nog een typerend moment terug. „Halverwege de tweede helft. Op het middenveld. Hadden we vier, vijf tackles achter elkaar. En we wonnen ze allemaal. Gaf een heerlijk gevoel. Potverdorie, dacht ik. Dit is NEC. Zo moeten we voetballen. Knokken voor elke meter. Dit is de ploeg die we voor ogen hebben.” Alleen die laatste tien minuten. Laatst in Zagreb, nu weer. „ Net de puntjes waarop je wint of verliest, zei de trainer. Stoot je door of blijf je hangen. Dat moet het eerste worden. Moet gewoon”, sloot de NEC-aanvoerder ferm af.