De Gelderlander van vandaag: AZ – NEC

Verlies kan pret niet drukken bij NEC
Invallers Dembélé en Pellè helpen AZ aan zege én aan wintertitel.

Het komt maar zelden voor dat Mario Been na een neder­laag vrolijk op de persconferentie zit. Na het 1-0 verlies gistermiddag bij koploper AZ was de NEC-trai­ner echter niet op het geringste spoortje chagrijn te betrappen.

„2008 is voor NEC een geweldig jaar geweest, waarin we als team enorme stappen voorwaarts heb­ben gemaakt. Vandaag hebben we laten zien dat we de aansluiting met de topvijf, topzes bijna bereikt hebben. We staan waar we willen staan: achtste op de ranglijst, we zitten nog in de bekerstrijd en doen ook nog mee in de UEFA Cup. Ondanks het teleurstellende resultaat, zit hier een zeer tevre­den coach.” Recapitulerend is het inderdaad nauwelijks te bevatten wat NEC het afgelopen kalenderjaar heeft gepresteerd. De Nijmegenaren ble­ven tussen februari en september meer dan een halfjaar ongeslagen en dat is in de historie van de club nooit eerder gebeurd. Net zoals je terug moet gaan naar de donkere tijden van de eerste divisie om een jaar mee te maken waarin de club meer dan de helft van zijn wed­strijden wist te winnen. En een po­sitief doelsaldo halverwege het sei­zoen, dat is ook nog niet voorgeko­men sinds de ploeg in 1994 op het hoogste niveau terugkeerde.

Been had voor het duel tegen AZ, het best voetballende team van Ne­derland, een tactische aanpassing gedaan. Hij liet zijn flankspelers Rachid Bouaouzan en Saïdi Ntiba­zonkiza op de bank en koos voor een systeem met twee diepe spit­sen, Jhonny van Beukering en Col­lins John. „Tegen een ploeg als AZ fungeren je buitenspelers al gauw als veredelde backs. Het leek mij daarom beter om het anders aan te pakken.”

Achterin deed NEC het met drie verdedigers. Peter Wisgerhof en Ramon Zomer stonden in de man­dekking op Mounir El Hamdaoui en Ari, Mark Otten fungeerde als vrije man. De Nijmeegse backs Da­ni Fernandez en Youssef El-Ak­chaoui schoven waar mogelijk door naar Maarten Martens en Da­vid Mendes da Silva, de buitenste middenvelders van de ploeg uit Alkmaar. In defensief opzicht zat het bij NEC potdicht. „Het stond gewel­dig”, zei Been trots. „We zijn als ploeg tactisch enorm vooruitge­gaan. Ik vond alleen dat we voorin te weinig brachten. Daarin moe­ten we nog groeien als we in de toekomst ook een ploeg als AZ wil­len verslaan.”

De thuisclub kwam voor de pauze twee keer dreigend in de buurt van doelman Gábor Babos, telkens na een briljante actie van El Ham­daoui. In beide gevallen bracht de topscorer van Nederland Stijn Schaars in stelling, de afronding van de oud-Vitessenaar liet echter telkens te wensen over. Een dubbele ingreep van Louis van Gaal bracht diep in de tweede helft de ommekeer. De AZ-coach haalde spits Ari en middenvelder Demy de Zeeuw naar de kant en bracht met Moussa Dembélé en Graziano Pellè twee verse spitsen in. Een gouden wissel, zo bleek vijf minuten later. Dembélé, na langdurig blessureleed en maar drie trainingen weer voor het eerst in de Alkmaarse selectie opgeno­men, draaide weg bij Lorenzo Da­vids en loste een verraderlijk schot. Babos kon de zwabberende bal alleen met zijn benen stoppen, in de rebound was het voor de toe­gesnelde Pellè een koud kunstje om toe te slaan: 1-0. Door de krappe zege op NEC heeft AZ zich verzekerd van de wintertitel. De ploeg van Louis van Gaal heeft drie punten voor­sprong op nummer twee Ajax.

Nog één operatie en dan is het klaar
In 2009 moet de oude Mark Otten er weer staan bij NEC.

Mark Otten sloot het jaar 2008 af met een perfecte wed­strijd tegen AZ. De verdediger van NEC speelde tot aan zijn wissel een kwartier voor tijd bijna fout­loos, maar keek gisteren alweer vooruit naar morgen. Dan staat de laatste knieoperatie gepland. "Iets zit er nog steeds niet goed,” wist de 23-jarige Nijmegenaar. „Ik blijf klachten houden. Op deze voet kan ik niet door. Ik wil elke week spelen. Elke dag op niveau trainen. Dat gaat zo niet. Daarom hebben we nog tot één operatie be­sloten. Als die achter de rug is, moet het goed zijn. Alles wat ik dan nog voel, zal slijten of ik moet ermee leren leven.”

In Alkmaar speelde Otten volgens eigen zeggen pijnvrij. „Vandaag had ik geen last. Dat komt meestal twee dagen na de wedstrijd. Wordt die knie weer stijf. Hoor ik ’m kraken.” Dat vooruitzicht hinderde hem gis­termiddag niet om achterin tussen Peter Wisgerhof en Ramon Zomer een hoofdrol voor zich op te eisen. „ Zo bijzonder is dat niet,” vond Ot­ten. „Ik heb altijd een klik met Peter gehad. Dat verdwijnt niet. Het liefst zou ik elke week spelen, maar dat zit er niet in. De trainer kiest voor Ramon Zomer in het centrum. Dat respecteer ik. Met Peter en Ramon staan er twee goe­de verdedigers. Maar je zag dat er tussen ons drie ook chemie was. Dat komt omdat er onderling res­pect is. We kijken niet als concur­renten naar elkaar.”

Toch was het bijzonder om te zien hoe de man, die in mei 2007 zijn knieband finaal afscheurde, tegen de koploper van de eredivisie re­geerde als een vorst. „ Als ik een kans krijg, wil ik er ook staan,” klonk het simpel. En Otten stond er. Als in zijn bes­te dagen. De passes waren strak. Hij herkende situaties eerder dan zijn tegenstander. Zette slim een blok als zijn man net omhoog wil­de komen om een kopduel aan te gaan en hield genoeg tijd over om gebarend zijn medespelers op de juiste posities te zetten.

„Die rol speel ik graag. En het wordt ook geaccepteerd. Dat maakt het voor mij natuurlijk mak­kelijker.” Allemaal leuk en aardig, vond Ot­ten trouwens, maar aan de weten­schap dat hij een dijk van een wed­strijd had gespeeld, had de voetbal­ler weinig. De kille cijfers lieten tenslotte een 1-0 nederlaag zien. „Twee kansen gaven we weg in de eerste helft. Na rust nul komma nul. En als je dan ziet hoe die goal valt. Zo zuur. Daar heb ik ongeloof­lijk de pest over in”, treurde de ver­dediger na. Liever keek hij daarom vooruit. Naar de dag van morgen. Als ze voor de laatste keer zijn knie openklappen. „Nu is het moment er voor,” wist Otten. ,,We krijgen een korte win­terstop. Zo verlies ik hoegenaamd geen tijd. Ik wil belangrijk worden voor de ploeg. Ik kan veel beter, maar dat lukt niet op deze manier. Mijn lichaam is mijn gereedschap. Dat moet goed zijn. Het is ook be­ter voor mijn gemoedsrust. Ik moet vrij zijn in mijn hoofd.” Otten weet het zeker. Morgen maakt hij een nieuwe start. „ Nog één keer opereren. En dan in 2009, zien jullie de oude Mark Otten te­rug.”

Bas Sibum knallend het nieuwe jaar in
Drent kan het moeilijk verkroppen dat AZ NEC klopt op details.

Als je Bas Sibum na een nederlaag van NEC nog even wilt spreken, moet je snel zijn. De middenvelder heeft dan altijd zo de ziekte in dat hij de plek des on­heils het liefst zo snel mogelijk ver­laat. Ook gistermiddag kwam de Drent na het onfortuinklijke verlies te­gen AZ als eerste uit de kleedka­mer. Met de blik op onweer. „ Om­dat we laten zien dat we op dit ni­veau meekunnen,” zei Sibum. „Maar dan moet je hier wel een punt weghalen. Maar op het laatst laten we het toch weer liggen. Worden we afgerekend op details. Dat mag niet.”

En om aan te geven wat hij bedoel­de, haalde Sibum het doelpunt van AZ nog maar eens aan. „Dat begint met dat schot van Dem­bélé. Met links. Dat weet je. Dek hem dan ook op dat been. Details. Daar gaat het om. Als je als ploeg wilt doorgroeien, moeten dat soort foutjes eruit.” Langzaam schudde hij zijn hoofd. „ Jongens, jongens. Weer een punt laten liggen. We hebben dan mis­schien weinig gecreëerd, maar aan de andere kant geven we ook hele­maal niks weg. Geen moment zijn we in de problemen geweest.”

Na de 1-0 van Pellè wist Sibum dat het een moeilijk verhaal zou wor­den. „We hadden nog maar wei­nig tijd. Dan pomp je die ballen in het strafschopgebied en moet je hopen dat er eentje goed valt. Dat gebeurde niet. Echt een bittere pil.” Het was een zure manier om een mooi jaar als 2008 af te sluiten. Maar er stond een knallend begin van 2009 op het programma van de NEC’er.

,,Oud en nieuw vier ik altijd thuis in Drenthe. Met zes vrienden steek ik carbid af. In de melkbus­sen en daar gaan ze die deksels. Of basketballen. We stoppen van alles in die bussen. Die knallen zijn enorm. Het hele dorp komt dan kijken. Maken wij voor iedereen broodjes rookworst. Broodje bal. Heerlijk joh. En na afloop geeft ie­dereen een vrijwillige bijdrage. Be­talen wij ons biertje dan weer van. Mooi man. Kan alleen maar op zo’n dorp.”

Worm en Otten met NEC naar Marbella
Hoewel ze allebei net van de operatietafel afkomen, neemt Mario Been Rutger Worm en Mark Otten zondag wel mee naar Marbella waar NEC een trai­ningskamp van een week belegt. „Beter dan hier achterblijven. Ik heb het krachthonk genoeg ge­zien,” wist Otten. Maar in de Spaanse badplaats zal er echt wel een fitnesszaaltje zijn. „ Maakt niet uit. Volgens mij is er ook een strand”, grijnsde de verdediger.

Babos hoopt dat Baart bij NEC mag blijven
Nu hij voor drie jaar heeft bijgetekend mag duidelijk zijn dat de 34-jarige Gábor Babos zijn carrière bij NEC gaat afsluiten. „Ik ben er blij mee”, zei de Hon­gaarse doelman. „NEC heeft ver­trouwen in mij. Ik vind het een fantastische club en ik voel me thuis in Nederland. Ik hoop alleen dat Rein Baart (reservedoelman, red) ook blijft. De beste collega die ik ooit heb gehad. We voelen el­kaar perfect aan.”