Patrick Pothuizen speelde zaterdag een van zijn laatste wedstrijden voor NEC, nu de club na dit seizoen geen gebruik meer maakt van de diensten van de voorstopper. Pothuizen laat wat ballonnetjes op: ‘De Graafschap, FC Den Bosch, VVV’. En anders breit hij er gewoon een eind aan.
Wat Patrick Pothuizen in ieder geval niet heeft geleerd in zeventien jaar profvoetbal is een stropdas strikken. Als de NEC-verdediger na het duel tegen FC Groningen (2-2) voor de camera van Omroep Gelderland wordt gesleept, moet een medewerker van de Nijmeegse club zijn das knopen. Nog voor het interview begint, krijgt hij een hand van Ron Jans, trainer van Groningen. ,,Bezig aan je afscheidstoernee, Patrick’’, vraagt een jolige Jans. „Hoe oud ben je ook al weer? 28?“
Pothuizen wordt over twee maanden 34 jaar. Afgelopen vrijdag kreeg hij te horen dat hij – zaterdagavond goed voor een invalbeurt van 62 minuten na het uitvallen van Peter Wisgerhof – bezig is aan zijn laatste seizoen in Nijmeegse dienst. De mededeling van technisch directeur Leen Looijen overviel hem allerminst.
„De kans dat NEC me een nieuw contract aan zou bieden, schatte ik op twee, drie procent“, zegt Pothuizen. „Eigenlijk is het een abc’tje. Dit seizoen ben ik weinig aan spelen toegekomen en ik ben een vrij dure jongen. Met mijn ervaring zou de club wat kunnen doen, maar ze kiezen voor de jeugd. Een beslissing van NEC waar ik volledig achter sta.“
Dat zou het einde kunnen betekenen van een loopbaan die in 1989 begon bij Vitesse en die vervolgens liep via FC Dordrecht, NEC, weer Vitesse, FC Twente en opnieuw NEC. Pothuizen begon als rechtsbuiten in Arnhem, werd vervolgens middenvelder en zakte daarna af naar de laatste linie.
De Nijmegenaar laat het, nu zijn nieuwe status bekend is, maar op zich afkomen. En stuurt wat proefballonnetjes de lucht in.
,,Ik heb tegen Groningen laten zien dat ik het niveau nog aan kan. Het ging best aardig, al ben ik ondertussen natuurlijk een voetballer op leeftijd. Het liefst zou ik komend seizoen nog in de eredivisie spelen, maar van de eerste divisie ben ik ook niet vies. Niet bij alle clubs en het moet voor mij berijdbaar zijn. TOP Oss en AGOVV zie ik niet zitten. Maar clubs als De Graafschap, FC Den Bosch of VVV die altijd bovenin spelen zijn voor mij een optie. Nee, ik heb nog geen contacten. Maar ik mag toch wel een beetje reclame maken voor mezelf?’’
Pothuizen is er de man niet naar om in de war te raken van een onzekere toekomst. Zeker niet omdat zeventien jaar betaald voetbal hem financiële onafhankelijkheid brachten.
„Met het geld dat in het pensioenfonds zit, zing ik het wel een tijdje uit. Als er geen leuke club komt, brei ik er een eind aan. Ik zal het wel missen hoor. De grappen met de jongens, de sfeer in de kleedkamer, lekker buiten werken. Maar financieel hoef ik me geen zorgen te maken. Ik ga wel werken – stilzitten is niets voor mij – en het liefst in de voetballerij. En anders kan ik misschien wel compagnon worden van Jack de Gier, die tegenwoordig een eigen bedrijf heeft.’’
De Nijmegenaar ziet wel een taak voor zichzelf in de scouting. En misschien wordt hij wel trainer. Opmerkelijk voor een man die als speler nu niet bepaald het ideale leven van een voetballer leidde en graag vertier zoekt in de kroeg.
,,Ik ben zelf natuurlijk een beetje een Pietje Bell, maar misschien is dat als trainer juist wel handig. Een ploeg kan ik wel neerzetten. Ik ben een tijdje jeugdtrainer geweest bij De Treffers, maar door omstandigheden ben ik daarmee gestopt. In elk geval ga ik mijn trainingsdiploma’s halen.“
Een andere NEC’er waarvan vrijdag bekend werd dat zijn toekomst niet in Nijmegen ligt, kreeg zaterdag geen invalbeurt. Bart van den Eede, eindelijk weer fit na een slepende achillespeesblessure, zag het duel vanaf de bank. De lange Belg zou alleen zijn rentree maken bij een achterstand, als opportunisme met drie spitsen werd gevraagd. Zover kwam het niet.
Van der Eede – belangrijk als target man in het systeem van trainer Cees Lok die in december opstapte – past ook niet in de speelwijze die de nieuwe man Ron Groot voorstaat.
„Het spel zou nu meer over de grond moeten gaan, in plaats van hoge ballen door de lucht. Maar ik zag er vanavond weinig van. Er zou veel meer uit moeten komen. Maar feit is dat De Groot kiest voor 4-4-2 en daarin is geen plek voor mij.“
„Ik wist voor het begin van dit seizoen al dat dit mijn laatste jaar bij NEC zou zijn“, zegt de Belg, die woont in de buurt van Brussel. „Het sociale aspect speelt bij mij een grote rol. De reisafstand, het slapen in een hotel en het steeds maar weer ver weg zijn van mijn familie begon me tegen te staan. Dat is me behoorlijk tegen gevallen. Bovendien is dit seizoen natuurlijk niet geworden wat ik ervan had verwacht, mede door mijn blessure, waardoor het allemaal nog zwaarder werd. Ik had graag op een andere manier afscheid genomen, want ik vind NEC een fantastische club.“
Na zes jaar betaald voetbal in Nederland bij FC Den Bosch, NAC – waarvan hij nog eigendom is – en NEC, vindt de spits het welletjes met het buitenlandse avontuur. Ik ga terug naar België, waar ik een club hoop te vinden. Wat dichter bij huis.’’
Bron: De Gelderlander