Achteraf is de uitspraak van Leen over de verwachting van dit seizoen een beetje vreemd. Nooit hoorde je Leen openlijk praten over zijn positie en eventuele consequenties die hij zou verbinden aan het niet halen van de doelstelling. Wanneer de doelstellingen niet werden gehaald, werd er achteraf naar oorzaken gezocht en die lagen nooit aan de Technisch-directeur. Dit jaar was het anders: Voor het eerst verbond hij min of meer consequenties aan zijn eigen functioneren. Hij zei tegen de journalist van De gelderlander: “Een plaats in het linkerrijtje, dat is de eis die ik ook mezelf opleg.” Vreemd, en als je er achteraf over nadenkt misschien ook wel een beetje laf, want onlangs zei Leen weer dat hij al lang geleden het besluit genomen had om te stoppen. Lekker makkelijk natuurlijk: Hoog inzetten en de conseqenties daarvoor willen dragen, maar eigenlijk ook weer niet, omdat je toch al weg gaat. Een eis in de vorm van een lege huls.
Voor wie het zeker niet makkelijk gaat worden is Mario Been. Hij moet nu al een andere (misschien wel meer realistischer) koers gaan varen dan de clubleiding en zet volgens tv Gelderland in op plaats 9 tot 14. Oude tijden dus waar het bestuur (bijvoorbeeld Hans “ik eis Europees voetbal” van Delft) hoger inzet dan de trainer. Hopelijk haalt deze trainer de kerstborrel wel. (ble)