En daar staan we weer in het rechterrijtje. Voor het derde seizoen op rij de doelstelling gemist, ondanks een linkerrijtjesbegroting en extra fondsen om te investeren. Nu zakte NEC zelfs van een hoopgevende vierde plek in twee maanden tijd naar de tiende. Negen punten uit de laatste elf duels is degradatieniveau. Voor het seizoen is de technische staf nog gewaarschuwd voor de te smalle selectie, en dat nam met blessures en vrijwillige vertrekken alleen maar toe. Het kostte NEC in de slotfase een play-offplaats en diverse duels gingen verloren omdat wissels steeds een te groot kwaliteitsverlies veroorzaakten. Van jonge spelers werd wel erg veel verwacht dit jaar. Ook de keus om Ron de Groot tegen zijn zin hoofdcoach te maken, heeft uiteindelijk verkeerd uitgepakt.
En zo zijn de afgelopen drie jaar teveel keuzen verkeerd uitgepakt. Tot en met de zomer van 2003 heeft Leen Looyen prachtig werk geleverd, maar anno 2006 lijkt zijn houdbaarheidsdatum ver over tijd. Drie keer op rij de doelstelling niet halen, daar hoef je in een commercieel bedrijf, en dat wil NEC zo graag zijn, niet meer mee aan te komen. Het publiek kreeg al die jaren een worst voor gehouden, maar uiteindelijk beet het dan toch weer in een augurk. Wil NEC de slag de komende jaren niet helemaal missen, dan moet ook Leen Looyen in de spiegel kijken en zijn conclusies trekken. (Ron D)
