Mark Otten (19) hoopte zich tijdens het WK – jeugd in de kijker te spelen van eredivisieclubs. Oranje onder 20 heeft inmiddels de kwartfinale gehaald maar Otten zit tot dusverre alleen op de bank. Niettemin geniet ik elke dag, zegt de oud – NEC’er.
Mark Otten voetbalde vrijwel alle wedstrijden in de voorbereiding van het WK in eigen land. Maar de terugkeer van Ron Vlaar (die in de selectie zat van het grote Oranje dat in de week voor de start van het WK-jeugd de kwalificatieduels tegen Roemenië en Finland speelde) werd de oud-speler van het Nijmeegse Brakkenstein funest. Trainer Foppe de Haan speelt sinds de eerste groepswedstrijd tegen Japan met Vlaar (AZ) en Frank van der Struijk (Willem II) als centraal verdedigingsduo.
De trainer heeft me uitleg gegeven, vertelde Otten woensdagavond in de met journalisten uitpuilende mixed zone van stadion De Vijverberg in Doetinchem, waar Jong Oranje met 3-0 van Chili had gewonnen. Mijn nadeel is dat ik bij Excelsior in de eerste divisie speel, terwijl de andere jongens gewend zijn op een hoger niveau te spelen. Dat ik niet speel is voor mij teleurstellend maar laten we eerlijk zijn: het is toch geen schande om bij dit elftal op de bank te zitten. Ik vind het al heerlijk om met spelers van dit niveau te trainen.
Dertig wedstrijden voetbalde Otten dit seizoen in de luwte van de eerste divisie bij Excelsior voor een paar duizend toeschouwers. Deze maand maakt hij deel uit van de gekte die onstaan is rond een elftal beloften die in de armen zijn gesloten van het volk. Otten deelt handtekeningen uit, ondergaat de mediahype en ziet elk stadion dat hij betreedt oranje kleuren.
Het contrast is groot voor de Nijmegenaar, ook al is hij slechts reserve: Vanaf de bank beleef ik de euforie misschien nog wel bewuster dan die jongens op het veld.
Centrale verdediger Otten – gekend talent van NEC, waarvoor hij drie wedstrijden in de hoofdmacht uitkwam – ruilde vorige jaar in de zomer een toekomst bij de Nijmeegse eredivisionist in voor een avontuur bij Feyenoord. Daarna werd hij gestald bij Excelsior, waar hij een fysiek zwaar jaar doormaakte.
Het seizoen komt ondertussen maar niet ten einde en het lichaam snakt naar rust, maar de euforie rond Oranje doet alle vermoeidheid vergeten. En anders zijn daar altijd nog de psychologische trucs van trainer Foppe de Haan.
Otten: Na de bespreking voor elke wedstrijd sluit hij af met een filosofische overdenking. ‘Wat zijn twee weken op een mensenleven als je geschiedenis kan schrijven?’, stelde hij voor de wedstrijd tegen Chili. De trainer heeft gelijk. Het winnen van de wereldbeker is het enige dat telt. Deze weken zijn uniek.
De finale is op zaterdag 2 juli in Utrecht. De eerste training bij Excelsior is negen dagen later, dus dat wordt een korte vakantie voor Otten.
Als ik tenminste het nieuwe seizoen nog voor Excelsior speel. Ik mag verhuurd worden van Feyenoord en het zou het best voor mij zijn als ik naar een club in de eredivisie zou gaan. Ik kan ook terug naar Feyenoord, maar daar kom ik nu nog niet aan spelen toe. Misschien ben ik in de winterstop zover. Natuurlijk, NEC blijft voor mij een speciale club. Ik zie zelf geen enkel beletsel voor NEC te spelen, als de club mij nu zou willen hebben. Maar uiteindelijk wil ik slagen bij Feijenoord.
Zittend op de bank tijdens het WK wordt de kans echter steeds groter dat hij zich op 11 juli op Woudestein meldt. Tja, ik maak natuurlijk wel onderdeel uit van topsport. Ik snap best dat de trainer vasthoudt aan het team waar hij tot dusverre alles mee wint. De defensie staat goed en juist aan de verdediging moet je daarom niet sleutelen. Ik zou hetzelfde doen als ik trainer was.
Niettemin houdt Otten hoop op dat ene moment dat hij voor het volgepakte oranje stadion zijn entree kan maken. Het toernooi vordert, er vallen gele kaarten en rondom me zie ik pijntjes en allerhande kwaaltjes. Ik moet dus scherp blijven. Klaar zijn voor het moment dat de trainer je die vijf minuten in de finale nodig heeft. Dan moet ik er staan.
Bron: De Gelderlander
