Rene Liesveld heet de man en hij komt uit Waverveen. NEC kende de man al, want afgelopen dinsdag floot hij al de bekerwedstrijd tussen NEC en Excelsior. Mark Otten, Nijmegenaar in Rotterdamse dienst, kreeg in die wedstrijd rood. De kaart werd inmiddels al geseponeerd door de KNVB.
Gisteren, bij Heerenveen- NEC (2-1) in het Abe Lenstra Stadion, kon Liesveld het niet houden op zijn kruk. Toen in de zeventigste minuut een opstootje rond de Friese spits Giorgios Samaras ontstond, voelde hij dat zijn finest hour had geslagen.
Scheidsrechter Ben Haverkort stond met de rug naar het incident toe. Hij zag Samaras op de grond liggen, maar kon niet anders dan door laten spelen. Op dat moment greep Liesveld in en gebaarde dat hij aanvullende informatie had.
Cees Lok voelde het al aankomen. Vanuit de rechthoek waarin de NEC- trainer zich mag bewegen, probeerde hij op de vierde man in te praten om toch vooral geen onbezonnen dingen te doen. Het zette echter geen zoden aan de dijk. Liesveld had gezien dat NEC- verdediger Jonas Olsson Samaras tegen de vlakte had gewerkt. Of zoiets.
Haverkort trok rood. En eigenlijk was het zo simpel geweest. De vierde man zat bijna op een televisiemonitor die op het moment dat de rode kaart de lucht inging een herhaling van het incident vertoonde. Als Haverkort en Liesveld een blik op de replay hadden geworpen, hadden ze het wel uit hun hoofd gelaten om zo in de wedstrijd in te grijpen.
Nu was het ’ t technisch trio van NEC dat zich om de televisie dromde om het incident goed te bekijken. En in plaats dat Liesveld meekeek, probeerde hij de Nijmegenaren ervan te weerhouden om een blik op de televisie te kunnen werpen. Hij ging er eenvoudigweg voor staan. Dat duurde overigens niet lang, want keeperstrainer Wilfried Brookhuis trok de man even nadrukkelijk aan zijn arm.
Na afloop werd er nog lang nagepraat over de duikeling van Samaras. ‘Ik voelde iets van achter in mijn kuiten’, zei Samaras voor de microfoon. ‘Zag jij misschien wat er gebeurde?’ En de andere betrokkene, NEC- verdediger Olsson, wist al evenmin wat de eerste en de vierde man bezielden. ‘Ik beweeg me naar voren, hij naar achteren. Het komt tot een botsing. Dat is echt alles wat er is gebeurd’, aldus de verdediger. En na het zien van de beelden: ‘Dat bedoel ik, ik doe niks.’
Trainer Lok snapte de wereld niet meer. ‘Hoe dit weer op het formulier terecht gaat komen. Er zal wel een code 039 of 042 voor bestaan, maar als ik de beelden zo zie, is het niet eens een overtreding. En als je dat afzet tegen dat geval in de eerste helft toen hun keeper Grot compleet onder de voet loopt. En daar geeft hij niet eens een overtreding voor.’
‘Dat was een typische Schumacher- actie’, oordeelde technisch directeur Leen Looyen. De TD was echter ook zeer kritisch naar de eigen prestatie. Vooral de twee momenten waaruit Heerenveen scoorde, waren reden om zijn gal te spuwen. ‘Bij de eerste goal staan Leiwakabessy en Tininho allebei te zwaaien dat die bal uit is. Ze laten zo hun man lopen. En bij die tweede goal krijgt die man zoveel ruimte om te schieten, dat je bijna vraagt om een afstraffing.’
Aanvoerder Peter Wisgerhof kampte met een zware kater na afloop in de catacomben. ‘We spelen toch weer redelijk. Ik heb een gevoel dat we hier drie punten laten liggen. We hebben de kansen gehad. Ik had nog een kopbal, die ik al telde. En toen hield hij ’ m er nog uit. En zo waren er meer momenten.” Ook Romano Denneboom was gisteravond niet het zonnetje in huis. Hij viel voor rust uit met een liesblessure. ‘Guillano Grot legt terug op mij, ik haal uit om te schieten en op dat moment wordt dat schot geblokt. Het schoot meteen in mijn lies. Ik heb nog even geprobeerd om door te gaan, maar het ging niet.’ Hoe ernstig de blessure is, is nog niet duidelijk. ‘Ik hoop dat ik er volgende week weer bij ben. Het is goed dat we nu even rust hebben, we hoeven pas zondag weer aan de bak. Dit was de derde wedstrijd in zeven dagen en dat voel je. Dan ontstaan zulke blessure veel eerder.’
Bij het verlaten van het veld werd de Nijmeegse aanvaller flink uitgejouwd door de Heerenveen- aanhang, die hem een paar jaar geleden nog in hun hart had gesloten. ‘Ach, je hoort het wel, maar het doet me niet zoveel. Zo zijn ze hier nu eenmaal. Een beetje zeikerig.’
Bron: De Gelderlander