Mark Otten is bezig aan zijn eerste seizoen bij de NEC-selectie. Het aantal speelminuten van de jeugdinternational staat ook na de wedstrijd van zaterdag tegen AZ (0-2 verlies) nog op nul. De schuldige? ”Ikzelf.”
Elke paar seconden draait het hoofd van de warmlopende Mark Otten naar links. Bijna smekend blikt de verdediger naar de bank van NEC. ‘Laat me alsjeblieft invallen’, zie je hem denken. Maar ook in de verloren wedstrijd tegen AZ is hem geen speeltijd gegund. Het blijft bij een stief kwartier rekken en strekken.
Mark Otten, achttien jaren jong, is ontegenzeggelijk een toptalent. Goed overzicht, zelfbewuste jongen. ”Maar blijkbaar ben ik nog niet goed genoeg voor een invalbeurt”, constateert hij nuchter. ”Want al die verhalen dat Neeskens jonge spelers geen kans geeft, vind ik onzin. De trainer ziet het echt wel in me zitten, anders had hij me nooit zo jong bij de selectie gehaald. Maar misschien heb ik me niet goed genoeg ontwikkeld.”
Toch haalde aanvoerder Rob Wielaert vorige maand juist Otten aan als voorbeeld van een speler die dit seizoen veel progressie heeft gemaakt. En ook als de Nijmegenaar weer eens voor de tegen degradatie vechtende A-jeugd het veld opstapt, hoort hij lovende woorden. ”De trainer (Wim Teunissen, red.) complimenteerde me laatst nog met mijn ontwikkeling. En ik merk in die wedstrijden ook wel dat het verschil met de rest van de ploeg groter is geworden. Ik moet bepaalde dingen die ik heb geleerd wegstoppen omdat de anderen nog niet zo ver zijn. Maar als ik echt goed genoeg was, zou Neeskens niet om me heen kunnen. Want ben je goed genoeg, ben je oud genoeg.”
Otten beseft wel dat het een lastige periode is om als jonkie bij de selectie te zitten. ”Aan het begin van het seizoen rekende ik nergens op en hoopte ik op een hele hoop. Maar dit is de realiteit. Probleem is dat iedere wedstrijd die we spelen belangrijk is. En ik sta op een moeilijke positie. Het is altijd makkelijker om een aanvaller te brengen dan een verdediger.”
Otten had ook moeite zijn plek in de groep te vinden. ”Het kost tijd om je aan te passen. Ik ben altijd gewend geweest bovenaan de ladder te staan. Ik ben een leiderstype en heb altijd veel invloed gehad op de groep. Nu stond ik ineens onderaan en hadden de anderen zoiets van ‘hé snotaapje, laat het eerst maar eens zien’. In de jeugd had ik het hoogste woord en nu moest ik ineens luisteren en mocht ik af en toe een mening geven.”
Het duurde maanden voor Otten de nieuwe situatie in zijn hoofd had verwerkt. ”Pas in de winterstop was ik eraan gewend. Vooral mijn denkwijze is veranderd. Als ik vroeger een slechte bal gaf, kreeg een medespeler de schuld. Dan begon ik tegen hem te schreeuwen dat hij verkeerd liep. Nu moet ik de fout bij mezelf zoeken. In het begin had ik moeite daar goed op te reageren.”
Echt fout is dat nooit gegaan. ”Nee, ik heb geen problemen met andere spelers gehad. Ben niet gaan schelden. Eigenlijk loop ik alleen maar af en toe excuses te maken.”
Otten heeft nog geen idee wat er volgend seizoen met hem gebeurt. Hij was na de winterstop graag verhuurd, maar dat mag niet van NEC. De club vindt de selectie te smal en Otten te belangrijk voor het tweede elftal en de A-jeugd om hem te laten gaan. ”Het lijkt me logisch dat ik me niet zal neerleggen bij de rol die ik nu heb”, zegt Otten. ”Maar ik wil eerst afwachten hoe de selectie er volgend seizoen uitziet en hoe ik me de komende maanden nog ontwikkel. Als ik op de training laat zien dat ik het niveau aankan en misschien speeltijd krijg, hoef ik niet per se verhuurd te worden.” Stiekem had Otten gehoopt dat die speeltijd er tegen AZ al in zou zitten. ”Gezien de bezetting had ik wel berekend dat ik na Tumba en Ax misschien wel de derde wissel zou zijn. Dat was ook zo, maar helaas kwamen er maar twee spelers in.”
Bron: De Gelderlander