NEC wil niets liever dan uitgroeien tot een subtopper. Maar ook gisteren toonde de ploeg aan dat het vooralsnog op dat niveau niets te zoeken heeft. Zelfs een erbarmelijk Groningen bleek gelijkwaardig: 0-0.
Toen Johan Neeskens in augustus meldde dat hij aan zijn laatste NEC-seizoen zou beginnen, was er echt geen glazen bol nodig om te voorspellen dat het wel eens een zeer moeilijk afscheidsjaar zou kunnen worden. Doorgaans komt wijsheid achteraf, maar toen Neeskens en NEC elkaar in februari alsnog voor een vijfde seizoen hun jawoord gaven, borrelden bij velen op De Goffert – zowel extern als intern, van hoog tot laag – als vanzelf de vraag op: is dat nou wel zo verstandig?
Het antwoord op die vraag lijkt geleidelijk steeds sterker met ‘nee’ te moeten worden beantwoord. Want in het seizoen waarin NEC hogere ambities heeft dan ooit, de selectie is versterkt, de subtop én vermakelijker voetbal tot doelen zijn uitgeroepen, vallen de resultaten opnieuw fiks tegen. Een slechte voorbereiding en een dramatische uitschakeling in het Intertototoernooi werden gevolgd door een competitiestart waarin de club uit zes duels zeven punten peurde. En dat is eenvoudigweg niet goed genoeg voor een ploeg die ambieert een Europees kandidaat te zijn.
Gistermiddag ploeterde NEC tegen Groningen weer zoals in grote delen van het vorige seizoen. Helaas voor het publiek slaagde de thuisclub er evenmin in ook maar een sprankje spektakel toe te voegen, waardoor zich een oersaai duel voltrok. Ter illustratie: pas in de 64ste minuut hoefde NEC-doelman Gentenaar voor het eerst serieus naar de grond om redding te brengen. Aan de overzijde moest Roorda, ooit vier seizoenen NEC’er, zelfs nog vijf minuten langer geduld hebben. Tot die tijd waren er in het Oosterpark slechts spaarzame doelpogingen te zien geweest die over of naast gingen.
Het striemende fluitconcert dat na afloop neerdaalde – Groningen won nog geen enkel duel – was gericht aan de thuisploeg maar had eigenlijk betrekking op beide partijen. Groningen-coach Ron Jans beweerde na afloop dat zijn ploeg het meeste aanspraak op een overwinning had gemaakt. Hij was de enige die er zo over dacht. Sterker nog: het had weinig gescheeld of het veel te onrustig en zonder enige creativiteit spelende NEC was in de slotfase nog met de winst aan de haal gegaan. Veelzeggend genoeg was het Charles Kazlauskas die tot driemaal toe aan de basis stond van dat zeldzame gevaar. Door de blessures van Demouge, Niedzielan – die zaterdagochtend op de training afhaakte – en de ‘offday’ van basisdebutant Prent moest coach Neeskens noodgedwongen een beroep doen op de jonge Amerikaan wiens carrière in de knop leek te zijn gebroken. Kazlauskas werd in de zomer van 2001(!) als verdediger aan de Nijmeegse selectie toegevoegd, maar kreeg nooit speeltijd en verdween vervolgens in de anonimiteit. Gistermiddag pakte Kazlauskas – die door Cees Lok bij Jong NEC tot scorende aanvaller is omgevormd – na 65 minuten onverwacht zijn eerste ‘haasje’. Met succes. Eerst bracht Kazlauskas collega Boutahar in stelling die de bal verkeerd raakte, daarna schonk hij Tininho een gouden kans maar
die maaide over de bal heen en tenslotte zag Kazlauskas een eigen voorzet bijna via een Gronings been achter Roorda belanden. En daar was het gevaar wel mee genoemd. Voor Groningen waren invaller Tuyp, Seedorf en Salmon dichtbij een verlossend doelpunt. “Ik denk dat we zeker niet tevreden kunnen zijn en het publiek ook niet”, zo erkende Neeskens na afloop. De coach vindt het onterecht dat er momenteel media zijn die de teleurstellende resultaten en het dito voetbal bij NEC voor een niet onbelangrijk deel op hem afschuiven. Maar een man met zo’n karrenvracht aan voetbalervaring weet ook dat het gemor op een hoofdcoach aanzwelt zolang het voetbal smakeloos blijft en de uitslagen tegenvallen. Vergelijk het met de politiek. Ook daar krijgt nu eenmaal de minister het te verduren als zijn topambtenaren niet goed genoeg presteren.
Bron: De Gelderlander