De knikjes aan NEC-kant gaven blijk van zelfvertrouwen. Kort waren ze, en duidelijk. Maar vanaf de stip bleek het zelfvertrouwen gespeeld. NEC verloor na penalties en zelfs de keeper van het jaar kon daar niets aan veranderen.
Fabian de Freitas is bezig aan een moeilijk seizoen bij NEC. Na een goed begin is de rol van de spits gereduceerd tot die van late invaller. Gisteren had hij zijn naam in de NEC-harten kunnen schieten. Maar een grote kans in de eerste helft van de verlenging was niet aan hem besteed en tijdens de strafschoppenserie faalde De Freitas.
“We hadden het in de wedstrijd af moeten maken”, zei De Freitas na afloop. “Ik vond ons beter, vooral in de verlening. Wij vielen aan en Sparta speelde vooral op de counter.”
Na exact honderd minuten kreeg De Freitas misschien wel de grootste kans van de wedstrijd. “Ik kreeg de bal uit de kluts en probeerde hem onder de keeper door te punten. Maar hij was er snel bij en stopte hem. Daarna bleef de bal hangen en probeerde ik de bal binnen te hakken. Later hoorde ik van Hersi dat hij achter me stond, maar ik heb hem niet gezien. Er kwamen drie spelers inglijden en de bal ging net naast.”
Tijdens de penaltyserie kreeg De Freitas – mede omdat een paar spelers geen strafschop durfden te nemen – een herkansing. Weer lukte het niet. “Toen ik in het veld stond, hield ik er wel rekening mee dat ik een penalty zou moeten nemen. Ik denk dat het lijstje mede is gebaseerd op de strafschoppen die we altijd na de training nemen. Dan mis ik bijna nooit, maar dat is niet te vergelijken met deze situatie. De keeper lag al in de hoek waar ik de bal schoot. Normaal wacht ik iets langer en leg ik hem in de andere hoek, maar nu deed ik dat niet. Dat is toch de spanning.”
Dennis Gentenaar – die in de verlenging twee keer fantastisch redde – moest hulpeloos toezien hoe zijn ploeggenoten stuk voor stuk faalden. “Het werd de wedstrijd, die ik had verwacht. Ik wist van tevoren dat we het moeilijk zouden krijgen. Ik ging met een goed gevoel de penaltyserie in. Al weet je natuurlijk nooit wat er gaat gebeuren. Je hoopt dat je er een of twee pakt. Ik pak er eentje, maar wij missen er alleen drie.”
Een schandalig hoog aantal. “Op de training is het natuurlijk een stuk makkelijker dan in een stadion, maar dat je er drie mist snap ik niet. Ik hoop dat dit niet te hard aankomt bij de ploeg. Als je Sparta loot hoop je dat je doorgaat en je bent dat ook aan je stand verplicht. In de eerste helft waren we ook beter en dan moet je gewoon een van de kansen maken. Dan voetbal je daarna een stuk makkelijker. Ik hoop dat we nog wat kunnen stijgen en we moeten niet opgeven, maar ik denk dat het een kleurloos seizoen gaat worden.”
Fabian de Freitas hoopte dat NEC via de competitie nog wat spanning aan het seizoen mee kan geven.
“Als je zondag wint is het nog mogelijk om bovenin mee te gaan draaien. We hebben er twee goede versterking bij gekregen, maar we zijn natuurlijk wel afhankelijk van wat de andere clubs doen.”
Of De Freitas dit jaar nog de kans krijgt om een heldenrol te vervullen is de vraag. “Het is moeilijk maar hopelijk draait het nog om en kom ik nog meer aan spelen toe. Of ik als dat niet gebeurt mijn contract wil inleveren? Normaal dien ik contracten altijd uit, maar het is een mogelijkheid. Ik ben ook de jongste niet meer en heb nog een studie achter de hand. Maar ik moet ook leven, dus ik denk het niet.”
Met een doelpunt in de verlening had De Freitas misschien nooit over een dergelijke vraag na hoeven denken. Hij was zich bewust van de kans die hij kreeg. “Op dit soort dingen als vanavond hoop je. Dat je net de winnende maakt. Maar het ontbrak net aan dat beetje geluk. Zo is het leven.”
Het leven van Spartaan Dennis de Nooijer was gisteravond geweldig. “Dit is zo mooi voor de club Sparta. Ik vond het heel gek om tegen NEC te spelen. Twee weken geleden stond ik nog in Nijmegen op het trainingsveld. Ik zocht vanavond vooral Wielaert op. Tegen hem speel ik toch fijner beter dan tegen Ebbinge.”
Als Rob Wielaert de vijfde strafschop van NEC binnen had geschoten, was het aan De Nooijer geweest om Sparta naar de halve finale te schieten. Hij was blij dat het niet nodig was. “Gelukkig hoefde ik hem niet meer te nemen, want ik was enorm zenuwachtig.”
Bron: De Gelderlander