?En NEC stormde Europa binnen. Hét ultieme dramatisch moment. Verguisde speler redt vertwijfelde club en supporters en tijdens het gejuich voor de goal weerklinkt ook nog het slotsignaal. RKC schijnt nog aangevallen te hebben na de treffer, maar dat heeft niemand meer gezien. In Waalwijk lag iedereen in elkaars armen, terwijl we op de led-wall in de Goffert naar animaties over ?NEC in Europa? moesten kijken. De drie korte tonen van scheidsrechter Temmink pikten we nog net mee. FEEST, zoals Nijmegen nooit eerder feestte!
In dit waargebeurde sprookje past geen wanklank, maar na een jaar lang positivisme en de moed erin houden als columnist mag ik nu ook wel eens een harde noot kraken. De bal van Simr was bij mijn weten de enige actie van NEC die binnen het houtwerk aankwam. De schamele rest ging over of naast, meestal kwamen onze jongens helemaal niet in het strafschopgebied. Eén corner telden we tegenover handenvol hoekschoppen voor RKC. Nee, NEC was ?s ochtends niet vertrokken met de bedoeling om drie punten te halen en een aanval op de vijfde plaats in te zetten. Dat garandeerde tenslotte Europees voetbal.
De taktiek was duidelijk. Neeskens gokte erop dat een gelijkspel genoeg zou zijn voor de zesde plaats in de verwachting dat Feyenoord wel zou winnen in de bekerfinale. Zijn angst om te verliezen was sterker dan de rationale berekening dat drie punten de kansen aanzienlijk vergroten.
Bij het halen van dat ene punt hadden we elkaar op Hemelvaartdag ongetwijfeld evengoed enthousiast om de halzen gevallen. Daar mochten we blij mee zijn na negentig minuten lang de adem inhouden bij alle gemiste Waalwijkse kansen. Was er één ingegaan, dan had NEC nooit meer gelijk kunnen maken. En dat tegen een ploeg zonder enig zelfvertrouwen na vier opeenvolgende nederlagen. Toch, stel, het was 0-0 gebleven, we zouden tevreden naar huis zijn gegaan, omdat we weten dat NEC nu eenmaal altijd zo speelt. Vervolgens hadden we drie nachten wakker gelegen, geen dolle huldiging, geen vrolijke middag in Middelaar.
Enfin, de afloop kennen we. Feyenoord won helemaal niet en in Kerkrade heerst nu een grafstemming. Bij Roda dachten ze dat NEC niet bij RKC kon winnen en daarna dachten ze dat Utrecht niet van Feyenoord kon winnen. Intussen hebben ze hun eigen glazen vakkundig ingegooid, want een gelijkspel in Rotterdam was voor hen genoeg en zeker niet onmogelijk geweest. Neeskens is nu de grote man, maar terecht dat hij de titel ?Coach van het Jaar? niet mocht ontvangen. Wie de angst als raadgever heeft, die verdient deze benoeming niet.
Ron Delgado