Vertel nog eens van vroeger, over Europees voetbal, is de veelgestelde vraag aan de gemiddelde oudere NEC-columnist. Dat we 2-0 voor stonden, de eigen goal, de rode kaart, ja, dat weten we nu wel. Het zijn de details uit dat tijdsgewricht, waarmee je kunt scoren.
Zo weet ik nog exact waar ik zat tijdens NEC-Brann Bergen. Dat was namelijk in een Londonse bioscoop bij de vertoning van ?The Meaning of Life?, een Monty Pythonfilm. Samen met een studievriend, wiens moeder toen trouwens een notenbar had op de Molenstraat, ging ik er na ontelbare hertentamens een paar dagen tussenuit. Het Europees debuut van NEC stond dat blijkbaar niet hinderlijk in de weg. Beelden van die thuiswedstrijd en de eerste Nijmeegse goal in Europa heb ik nooit gezien.
Bij de return twee weken later was ik allang weer thuis. Geen haar op mijn hoofd heeft er ooit aan gedacht mee te reizen naar Bergen. De wedstrijd was niet live op tv en zelfs van een samenvatting herinner ik me niets. Wel dat FC Groningen sensationeel Atletico Madrid uitschakelde en ook de andere Nederlandse ploegen doorgingen. Ik weet best dat Michel Mommertz scoorde, maar hoe? Die eerste ronde is aan mijn leven min of meer voorbij gegaan.
De tweede niet. Het was opvallend makkelijk om aan kaartjes te komen, gewoon bij de sigarenwinkel op de Willemsweg. Die had er nog genoeg. Vijf stuks? Geen punt. Ik herinner me nog heel goed dat we vooraf op een studentenflat op Vossenveld hebben gegeten met z’n vijven en dat ik me groen en geel ergerde aan het getreuzel van de anderen. Mijn ervaring met topduels bij PSV was dat als je om tien over zes nog niet in het stadion was, de kans op goed zicht nihil was. De aftrap was daar pas om acht uur. Ik vreesde het ergste. Voor de Havenzangers waren we al veel te laat en ik had alle hoop op een fatsoenlijke plek al opgegeven toen we vlak voor de aftrap bij de Goffert aankwamen. Maar juist op dat moment gingen de poorten van de jongensrang ook voor ouderen open en we konden zo een halfvol vak inlopen, terwijl de vroegkomers op west en oost als sardientjes in een blik zaten. Van de wedstrijd zelf kan ik me alleen nog herinneren dat ik mijn buurman wees op het scorebord met 2-0. Kijk maar goed, want dit zien we nooit meer, zei ik. Van de gebeurtenissen op het veld herinner ik me alleen datgene wat nog wel eens op tv is vertoont. Echt duidelijk was het zicht in de Goffert ’s avonds toch al nooit.
Van de wedstrijd in Nou Camp kan ik me helemaal niets herinneren…