Hij is de enige NEC’er die beide Europa Cup – avonturen vanuit de kleedkamer meemaakte. In ’83 als middenvelder tegen Brann Bergen en Barça. Nu als assistent – coach tegen Wisla Kraków. Ron de Groot: “Laten we er vooral van genieten.”
KRAKÓW – Dinsdagmiddag. Gadegeslagen door de eerste vijf supporters werkt NEC zijn eerste training op Poolse bodem af. Op het trainingsveld van Wisla Kraków, grenzend aan het door de tijd achterhaalde stadion van de Poolse landskampioen, lopen de NEC-
spelers braaf hun anderhalf uur durende vliegreis van de ochtend uit de benen. Alleen Youssouf Hersi wordt even – per snelle politieauto – terug naar het hotel vervoerd omdat hij niet het juiste schoeisel bij zich blijkt te hebben. Ron de Groot bekijkt de training aandachtig. Het moet ook hem zijn opgevallen dat de grasmat er in Kraków best redelijk bijligt. Hoe anders was dat twee decennia geleden. Destijds, in de late zomer van 1983, stapte voor het eerst in de historie een NEC-selectie in het vliegtuig voor een Europa Cup-duel. Eindbestemming: Bergen.
“We stonden in Noorwegen tot onze enkels in de modder. Wat zeg ik: tot onze knieën”, herinnert De Groot zich. “Goed trainen was onmogelijk. Een bescheiden hoekje van het veld was bespeelbaar. De rest niet.”
Uitgezonderd de met Nijmeegs voetbalbesef gezegende Frank Demouge en Dennis Gentenaar zijn er waarschijnlijk geen NEC-spelers die weten dat hun assistent-coach er in ’83 ook al bij was. “Is niet erg hoor. De meeste jongens zullen zich de Europa Cup-ervaringen van Johan Neeskens kunnen heugen. Niet die van Ron de Groot”, zo grijnst de NEC-trainer die voor de tweede keer in vijf dagen is neergestreken in Polen. Vrijdag was hij als spion al getuige van de Poolse klassieker tussen Legia Warschau en Wisla Kraków.
Ook in De Groots tijd als actief voetballer – die hem in Nijmegen de koosnaam ‘Bikkeltje’ opleverde – reisde een Nijmeegse scout af om de plussen en minnen van NEC’s Europa Cup-opponent alvast serieus in kaart te brengen. “Dat was onze elftalleider Leo Beerendonk. Van video-analyses had toen nog geen mens gehoord. We schrokken nogal van de verhalen waarmee hij thuiskwam. ‘Dat zijn geen Noren, dat zijn Noormannen’, zei hij. ‘Moordenaars. Spierbundels’. Maar toen Brann in Nijmegen arriveerde voor de eerste wedstrijd, stonden er vooral veel kleine spelers op het veld, mannetjes waren het. Natuurlijk waren we erg verbaasd. Er is altijd getwijfeld of Leo Beerendonk eigenlijk wel naar Bergen is afgereisd.”
De herinneringen aan Brann zijn bij De Groot nog onverminderd aanwezig. “Ik viel in voor Hoekman en stond tegenover Giske, de man om wie het bij Brann zo’n beetje draaide. Het werd in De Goffert 1-1. Niemand geloofde dat we in Noorwegen nog een kans zouden maken.”
In voetbalminnend Nijmegen is, twintig jaar na dato, op verjaardagsfeestjes en in de kroeg het eerste Europese avontuur van NEC nog altijd een geliefd gespreksonderwerp. “Maar iedereen praat daarbij altijd over die twee duels tegen Barcelona”, zegt De Groot. “Toch was die return in Bergen voor ons als spelersgroep minstens zo mooi. Mommertz scoorde het enige doelpunt. Na afloop was het groot feest. Ik geloof dat het bestuur dacht dat we zojuist de wereldbeker hadden gewonnen. Alle drankjes waren die avond gratis. Het bestuur moet geschrokken zijn van de rekening.”
Na de verrassende zege op het nauwelijks aansprekende Bergen, koppelde het lot NEC aan Barcelona. “Ik zat samen met Albert Helsper in de auto en hoorde het op de radio. Nijmegen liep daarna helemaal uit voor Barça. Een volle Goffert, tribunes op de sintelbaan, een 2-0 voorsprong, een eigen goal van Eric van Rossum – een hele mooie trouwens -, het was ongelooflijk.”
Dat NEC uiteindelijk thuis met 3-2 verloor en daarna ook nog eens met 2-0 in Nou Camp, kon de Nijmeegse pret nauwelijks drukken. “Ik voetbal al een tijdje in de zaal bij Niumaga. Samen met jongens uit die tijd: Toon Willemse, Anton Janssen. In de kleedkamer komen die wedstrijden nog wel eens voorbij.”
Europese duels, bekerfinales, promoties. Goedbeschouwd maakte de inmiddels 43-jarige De Groot de voorbije dertig jaar lijfelijk alle hoogtepunten uit de moderne NEC-geschiedenis mee: als supporter, voetballer, hoofdtrainer en nu assistent-coach. Deze week moet daar opnieuw een memorabel hoofdstuk aan worden toegevoegd: een goed resultaat tegen Wisla Kraków. “NEC mag dan Europees onervaren zijn, de spelers zijn aan het Nijmeegse publiek verplicht om straks alles te geven. Lukt dat, dan zou het zomaar kunnen dat over twintig jaar de stad nog altijd praat over ‘Wisla’.”
Bron: De Gelderlander