Afscheid zonder applaus en eer

Hoe beroerd kan een voetbalcarrière eindigen? Jack de Gier weet er alles van. Hij scheurde vrijdag zijn achillespees tijdens een leuk potje voetbal,  werd zondag geopereerd en beseft zich: ‘het is definitief voorbij, ik speel  niet meer.’


Met een gipsbeen zat hij zaterdag op de bruiloft van Patrick Pothuizen. Jack  de Gier vond dat hij bij het feest moest zijn. De dokter wilde hem die dag  opereren, maar De Gier vroeg hem een dag te wachten. Zondag pas viel het mes  en werd de gescheurde achillespees weer aan elkaar gehecht.

Het herstel duurt vier maanden, daarna zal het nog zeker twee maanden duren  voordat hij fit genoeg is om een potje voetbal te spelen, vertelde dokter  Vierhout hem. Jack de Gier wist genoeg: zijn leven als betaald voetballer  zit erop. Volgende maand wordt hij 35 jaar, tijd om vooruit te kijken dus.

Het gebeurde vrijdagavond in een feestelijk voetbalpotje tussen de Twentse  Allstars en ruiters van het CSI in Geesteren. ‘Ik stond achterin met Fritz  Korbach. Ik wilde een bal wegkoppen, er was niks aan de hand. Dus ik zette  af … het voelde net alsof ik een harde schop van achteren kreeg.’ Maar er  stond niemand.

‘Sommige mensen vonden me een stommeling, ik had niet mee moeten doen, vonden ze. Dat vind ik onzin, ik doe al vijftien jaar in de zomer met die  wedstrijdjes mee. Het is leuk en je blijft aan het voetballen. Dit keer ging  het mis. Misschien wilden ze me van boven wel de andere kant op hebben,  haha.’

Die andere kant is een functie in het maatschappelijke leven of bij een betaald voetbal organisatie. De Gier wil nog niet vertellen wat het inhoudt.  ‘Ik ben me al veel langer aan het voorbereiden op iets anders. Ik had een  half jaar niet gespeeld bij Twente en wilde niet voor een appel en een ei in  de eerste divisie spelen. Dus heb ik gesprekken gevoerd. Eén functie spreekt  me erg aan. Ik hoor snel of het wat wordt. Ik kan er bij blijven zitten, dat  scheelt. Het is nu makkelijker beslissen om het te doen, dan toen ik nog kon  spelen.’

Gisteren liep zijn contract af bij FC Twente, op dezelfde dag dat De Gier  zich ziek meldde. ‘Zoals het hoort. Ik weet dat ze er zich bij Twente druk  om maakten dat ze me moesten betalen. Maar dat ziekengeld interesseert me  helemaal niet! Herstellen is veel belangrijker’, zegt hij, net terug uit het ziekenhuis.

Het is een hele omschakeling als je hoopte op nog een seizoen in het betaald  voetbal en je komt thuis te zitten. Er was een club in Nederland waar de  spits contact mee had, het was voor hem een serieuze optie ‘Die moet ik nu wegstrepen en dat voelt beroerd. Veel jongens zeiden me dat ik door moest  gaan met voetballen als ik kon. Ze hadden er zelf spijt
van dat ze te vroeg waren gestopt.’

In plaats daarvan eindigt zijn lange carrière op een belabberde manier. Zonder eer, zonder applaus. Na al die jaren is het in één klap voorbij. ‘Ik  heb een teleurstellend seizoen achter de rug bij Twente, dat heb ik allemaal  voor lief genomen, maar het deed meer pijn dan ik liet blijken. Daarom  hoopte ik nog ergens anders te kunnen spelen, nog een leuk
seizoen te  draaien. Dan krijg je dit.’

De Gier laat zich overschrijven naar een amateurclub, zodat hij in januari  nog ergens een balletje kan trappen. Hij blijft in Twente wonen. Voorlopig  is de bank thuis in Vriezenveen de place to be en is het halen van de post  het enige wat hij kan. ‘Het hoogtepuntje van de dag’, lacht hij.


Bron: Turbantia – Met dank aan: Burp

Reageer via DTH Facebook of deel via social media of mail.