Onze René
Kort na de opening van het Nijmeegs koopwalhalla aan de nieuwe Mariekestraat, nu al weer een paar jaar geleden, toog ik op een fraaie zaterdagmiddag in mijn beste pak naar de stad om de nieuwe behuizing van Nijmeegs fraaiste en tevens enige stadsboekhandel Dekker vd Vegt te bewonderen. Ik bekeek het even met open mond, deed een greep naar enkele glossy tijdschriften en besloot vervolgens op zoek te gaan naar de sportboekenafdeling. Die is bij DvdV niet al te ruim gesorteerd, maar de winkel is afhankelijk van de uitgeverijen en die zien blijkbaar weinig brood in kwalitatief hoogwaardig voetballiteratuur.
Voorbij de kinderboeken vond ik de sportkast met één driekwartgevulde voetbalplank. Ik droomde even weg in een fotoboek met afbeeldingen van doelen over de hele wereld, maar dat duurde niet lang. Rond mijn voeten zat, lag en kroop een klierend kind van een jaar of anderhalf. Als overtuigend geweldloze restte mij niets dan met een boos gezicht de winkel af te zoeken naar een gevoelsarme, slechtopvoedende ouder, die zijn nageslacht in de steek liet bij het zoeken naar een kookboek, atlas of wat dan ook. Niet meer dan twee meter van mij vandaan vond ik meteen al de ongeïnteresseerd in de verte starende vader, makkelijk te herkennen aangezien hij een lege buggy vasthield.
Shock, horror : het was René van Rijswijk. Op dat moment verscheen zijn vriendin om de hoek en was het leed snel geleden. Ik verdiepte me weer in het boek en liet René verder met rust. Het was tijdens zijn dramatische eerste seizoen, bovendien hoef ik niet zo nodig met spelers te praten. Wel vroeg ik me later af hoe het mogelijk is dat iemand zich verveelt in een boekwinkel. En dan uitgerekend René, die algemeen doorgaat als DE intellectueel onder de voetballers.
Daarom heb ik een zwak voor onze enig overgebleven Paardenstaart. De voetbalwereld lijkt sterk op het leger in de zin dat een eigen persoonlijkheid of mening bepaald ongewenst is. Menig voetbaltalent gaat daaraan ten onder, maar René heeft dapper langs alle klippen gevaren met behoud van zijn identiteit. Met zijn groenlinkse, zweverige, arty uitstraling past hij bovendien bij het studentikoze van de stad, terwijl zijn coupe ‘Goffertzicht’ nog een tweede doelgroep aanspreekt. Een harde werker, nooit zeurend. En daarnaast zorgt René wekelijks voor een spektakulaire cliffhanger, die in geen enkele goeie soap zou misstaan. Iedereen gunt het hem van harte en veert op als hij zijn blik richting doel wendt. Gaat hij vandaag scoren en zo nee, hoe weet hij dit keer te missen? Het is de René-variant op de ‘Vraagt hij haar ten huwelijk deze aflevering?’-kwestie die miljoenen tvkijkers over de hele wereld aan soaps gekluisterd houdt.
Ron Delgado