Over de benjamins van NEC
Eigenlijk zijn het de broekjes van de selectie. Charles kazlauskas is achttien, Frank sinds kort een jaartje ouder. Toch blazen ze hun partijtjes aardig mee. Charles mocht in een aantal wedstrijden in voorbereiding en Amstel Cup het niveauverschil met A1 proeven. Frank scoorde in de voorbereiding tegen Achilles, en belangrijker tegen De Graafschap. ?Dat was pas echt kicken.? Beide spelers vallen op door hun enorme gretigheid.
Hoe hebben jullie de eerste maanden ervaren?
Frank: ?Het is mij goed bevallen, ik heb veel geleerd. Tactisch en positioneel speel ik nu anders, maar ik ben tevreden. Ik heb het gevoel dat ik het tempo goed bij kan houden.?
Charles: ?Ik heb een aantal wedstrijden rechtsback gespeeld en dat viel tegen. Ik ben van nature een centrale verdediger. Daar heb ik veel ervaring mee en dat heb ik onder Wim Theunissen in de A1 ook verder ontwikkeld. Centraal voel ik me beter thuis.?
Waar sta je over drie jaar?
Frank: ?Nog bij NEC hoop ik. Ik hoef niet zo nodig weg. Ik ben een echte Nijmegenaar en al sinds mijn zesde supporter van NEC. Ik vind het prachtig dat ik nu met jongens speel die ik een paar jaar geleden nog aanmoedigde. Ik hoop over drie jaar een basisspeler te zijn, liefst als diepe spits.?
Charles: ?Ik wil over drie jaar bij een topdrie club in Nederland spelen of anders in Engeland. Dat wordt een hele klus, maar ik ben bereid er alles voor te doen. Ik probeer zoveel mogelijk te leren van de trainers en van ervaren spelers als Bart, Danny en Luuk.?
Heb je voorbeeldvoetballers?
Charles: ?Jaap Stam. Kopsterk, fysiek, onverzettelijk en een perfecte timing. Ik zie hem als mijn voorbeeld.?
Frank: Ik heb eigenlijk geen echte voorbeelden. Ik speel een beetje zoals Bombarda van Willem II. Met de rug naar de goal, proberen weg te draaien of te kaatsen. Maar hij is voor mij geen echt voorbeeld.?
Hoe beviel de overgang van de A1 naar de selectie?
Frank: ?Viel eigenlijk wel mee. Je moet meer spelen zonder bal en je krijgt minder tijd om een bal aan te nemen. Bovendien wordt elke fout meteen afgestraft, zowel door de tegenstanders als door je collega?s. In de A1 speel je voor het elftal en voor je familie en vrienden. In de selectie heb ik altijd het gevoel dat je voor de hele stad speelt en je stinkende best doet voor alle supporters”
Charles: “Ik vond het een grote stap, met name tactisch gezien. Maar het wordt van de andere kant ook eenvoudiger. Je medespelers zijn echt goed. De “passing komt aan en je kunt er op rekenen dat de bal ook komt als je een loopactie maakt.”
De NEC-supporters?
Frank: “Ik ben een echte Nijmeegse jongen dus ik weet wat de supporters willen: dat je werkt en je best doet, ook als het voetballend een keer allemaal iets minder is, Inzet is voor hen heel belangrijk.”
Charles: “lk vind ze wispelturig, Als het goed gaat dan zijn ze superenthousiast, zit het een keer tegen dan ben je niemand. Ik zou graag zien dat ze ons juist steunen als het slecht gaat. Daar ga je beter van voetballen.?
Favoriete auto?
Charles: “Een fiets! Ik heb op mijn zestiende in Amerika een rijbewijs gehaald, maar dat is niet geldig in Europa. Dat is over een paar maanden anders. Dan wil ik wel een Audi A4.?
Frank: “Ik heb geen auto. Als ik uit alles kon kiezen? Een Porsche of Ferrari.?
Favoriete eten?
Frank: “Gewoon vlees, groenten en aardappeltjes. Ik woon nog thuis dus ik kan nog genieten van de kookkunst van mijn moeder.?
Charles: “Ik helaas niet. Vorig jaar woonde ik nog bij een gastgezin, nu heb ik mijn eigen appartement. Ik kan een beetje koken, maar ik doe het hoogst zelden. Ik eet vaak buiten de deur, Italiaans, Chinees of samen met Gorgi in een Balkan restaurant”
Een vriendin?
Frank: “Het is net uit dus ik ben nog vrij.”
Charles: “Ik had een prachtige vriendin in Amerika. Daar kom ik maar twee keer per jaar, dus dat is helaas voorbij. Wij zijn allebei dus nog te hebben!”
Verschenen in NEC MAGAZINE, september 2001