”Ik werd ineens voor de leeuwen gegooid. In de rust tegen Vitesse wees Van de Meent mij plotseling aan als laatste man. Mulderij kon niet meer. We hadden er ook nooit eerder op getraind, ik achter de laatste lijn. Het liep echter wonderwel goed af.”
Sinds de Amsterdamse oefenmeester Van de Meent de rasechte Limburger Michel Mommertz tot opvolger van Mulderij bombardeerde, gaat ’t NEC voor de wind. Drie overwinningen op rij, dat geeft de burger moed. ”Laten we nog maar niet te hoog van de toren blazen. In de eerste competitiehelft wonnen we ook ’n keer drie maal op rij, na het 3-1 verlies bij Vitesse.”
Het verschil tussen toen en nu is echter, dat er destijds sprake was van een trio thuiswedstrijden. Dit keer ging Vitesse in de Goffert onderuit (2-0), werd in Dordrecht bij DS’70 voor de beker met 2-0 gewonnen, en haalde men in Heerenveen de vole buit binnen ten koste van Heerenveen, 3-1.
Huiverig
”Ik stond er best wel huiverig tegenover”, bekent Mommertz, ”als laatste man zou je over een brok voetbalervaring moeten beschikken. Ik ben pas 22 jaar. Van de Meent gaf mij echter vertrouwen, en in die tweede helft tegen Vitesse scoorde ik twee keer via strafschoppen. Dat zijn natuurlijk belangrijke ruggesteuntjes.”
Toch staat de technisch vaardige zuiderling niet geheel ‘vers’ tegenover een dergelijk tactische opdracht. Mommertz: ”In het C-elftal van Roda JC heb ik ook wel eens op die plaats gestaan. Ik sta er nu vaker. Ik voer de opdracht van Van de Meent uit. De jongens vlak vóór me voldoen trouwens uitstekend. Anders zou ik het toch niet redden. Omdat ze ’t zo goed doen, kan ik de zaken rustiger bekijken.”
”Als middenvelder moet je zowel rekening houden met mensen vóór je als met mensen échter je. Je moet overzicht houden. De situatie voor een libero is totaal anders. Het spel komt meer op je af. Je geeft rugdekking, en als je merkt dat er op hét middenveld een tegenstander vrijstaat, schuif je in, en ga je ’n één tegen-één duel aan.”
Het loopt momenteel op rolletjes bij de Nijmegenaren. Het veldspel van NEC heeft door de nieuwe inbreng van Mommertz duidelijk aan diepgang gewonnen. Legde Mulderij nog wel eens een balletje veilig breed, gedwongen tot dit risicoloze spelletje door een weinig krachtige, met kalk gevulde knie, Mommertz heeft daarentegen een beste dieptepass in de fors behaarde benen.
Gedachten
Toch heeft het nog een tijd geduurd voordat Van de Meent en Mommertz elkaar vonden, op één lijn gingen zitten. ”Ja, de Europacupwedstrijden tegen Brann Bergen en Barcelona eisten hun tol, in de vorm van tegenvallende prestaties op het competitiefront. Van de Meent stelde mij daarvoor verantwoordelijk, ik zou er in de competitie met de pet naar gooien. Dat gold, vond ik, voor alle spelers. Iedereen zat met z’n gedachten al bij Brann of Barcelona.” Van de Meent spaarde Mommertz geenszins, in het immense stadion Nou Camp te Barcelona moest Mommertz plaats nemen op de reservebank. ”Daar heb ik enorm van gebaald, dat geef ik grif toe. Van de Meent zag mij liever anders voetballen, maar ik zat vaak goed stuk. In de Goffert had ik mij tegen Barcelona helemaal gegeven. Dan volgt er een terugslag. Van de meent nam daar uiteraard geen genoegen mee. ”Jij presteerd niet”, hoor ik Van de Meent nog zeggen.”
”Er was sprake van een communicatiestoornis, ik reageerde heftig, maar achteraf heb ik daar spijt van. De trainer had gelijk, ik had te weinig zelfkritiek. Het was geen echte ruzie, meer een verschil van mening. Het werd gelukkig geen haat-nijd verhouding. We bleven naar elkaar luisteren, en de samenwerking verliep steeds beter.”
Michel Mommertz heeft ondertussen zijn draai in de Goffert gevonden. ”Sinds oktober woon ik in Nijmegen. Ik was hier vreemd, een nieuweling. Bij Roda JC en in Hongkong heb ik veel meegemaakt, maar dit slaat eerlijk gezegd alles. De NEC-spelers vormen een echte vriendenclub. De onderlinge vriendschap is enorm. Er heerst een mentaliteit om voor elkaar te werken. Er is een enorme hechte band tussen de spelers onderling ontstaan. Sinds de spelers bij zichzelf te rade zijn gegaan, de problemen hebben uitgepraat, is de sfeer optimaal. Ik geloof niet dat de wintersportvakantie in Zeil am See nou zo’n positief effect teweeg heeft gebracht Het feit dat de spelers de koppen bij elkaar staken en de schuld bij zichzelf legden, was doorslaggevend voor de prachtige resultaten van dit moment.”
”Sinds Henk van de Water manager is, heeft Van de Meent de handen eindelijk helemaal vrij voor de selectie. Van de Meent is er voor op het veld. Voor alle andere zaken kun je bij Van de Water terecht Het is er hier een stuk prettiger op geworden. Waar kom je dat nou tegen? Een uur voor de training is iedereen er al om samen een bak koffie te drinken en een kaartje te leggen.”
Het zal voor Van de Meent Meent nog een hele toer worden om de huidige selectie de komende weken te handhaven. ”Ach” stelt Michel Mommertz, ”dat lijkt me toch echt geen probleem. Mulderij zal nog wel drie weken geblesseerd zijn. Daarna zou ik er geen enkele moeite mee hebben om weer op het middenveld terug te keren. Als de trainer mij daar weer wil hebben, doe ik dat. Punt uit.”