NEC kan om twee redenen jaloers zijn op Fortuna Sittard. Allereerst is het Limburgse thuisfront van uitzonderlijk enthousiast gehalte, en ten tweede beschikt men over een meer dan nuttig aanspeelpunt in de aanval, in de persoon van ‘giraffe’ Huub Smeets.
Alleen om die redenen al is de formatie van Frans Korver in staat een ploeg als NEC op de knieen te dwingen. Door de luidruchtige aanmoedigingen van de toeschouwers speel je in feite met 12 man, en zo’n Smeets fungeert uitstekend als kaatser in de lucht. Bij NEC helaas niets van dit alles. Geen brullende supportersschare – al was er toch een opvallende hoeveelheid Nijmegenaren komen kijken – en geen speerpunt die ruimte afdwingt. Dat NEC desondanks slechts met een 1-0 nederlaag werd geconfronteer, was een verdienste van de mannen van Pim van de Meent zelf.
Geen schroom
Carlos Aalbers en Piet Hubers deden niet onder voor hun directe tegenstanders, en met name Hubers wierp steeds meer schroom van zich af. Pim van de Meent merkte dan ook op: “Op deze manier speelt hij zich nog in de basis”.
Op die jonge krachten kan Van de Meent een beroep blijven doen. Dat geldt uiteraard ook voor de aanvallers, maar de bedrijvige trainer kan ook niet anders. Helsper is uit vorm, Janssen mist scherpte en kopvermogen, Grim is nog te onervaren, en Meijers moet onder het mes. “Ik heb geen keus” stelt vd Meent. Het grootste manco is volgens de Amsterdammer het maken van doelpunten. In dit soort wedstrijden kom je alleen tot succes wanneer je erin slaagt in de beginfase de score te openen. En dat lukte ons gewoon niet.
Aalbers had vlak na het beginsignaal moeten scoren, een goede mogelijkheid liet hij in de 36e minuut onbenut. Kort daarvoor was het Fortuna dan toch gelukt een bres in de Nijmeegse vesting te slaan. Middenvelder Koevermans lanceerde gedurfd de op volle snelheid liggende Tiny Ruys, en van de achterlijn zette de ex-NEC’er haarscherp voor; even was Smeets vrij en de Limburger kopte gretig raak, 1-0. NEC had het antwoord snel klaar. Ron de Groot soleerde vloeiend over links, en Janssen gaf daar een passend vervolg aan, maar Aalbers lelde hoog over. NEC deed in het verloop van de strijd allesbehalve onder voor de opponent, maar eenmaal in de buurt van de 16-meter grens liep de Nijmeegse machinerie vast. Janssen probeerde het herhaaldelijk vanuit de tweede lijn, maar tevergeefs, evenals Hans Wanders. Aangezien het spel zonder verder positief dan wel negatief effect doorgolfde, nam Van der Meent meer risico door min of meer hestelden Dick Mulderij en Wim van Zinnen voor de Limburgse leeuwen te gooien.
Omschakeling
Van Zinnen net een dag eerder in het huwelijk getreden, kwam nog niet tot zijn vroegere stoorwerk, maar het sturen van Mulderij richting frontlinie was nog bijna succesvol. Er stond nu iemand die kopduels in zijn voordeel wist te beslissen. Maar de spelers rondom Mulderij konden zich niet meer schikken in de onverwachte omschakeling. Door het aandringen van NEC, mocht Fortuna zich verheugen in wat meer speelruimte. Zo kon het gebeuren dat invaller Theo van Wel via de handen van Schellekens op de linkerpaal spetterde, en misten Huub Smeets en diezelfde Van Wel later nog dotten van kansen. Aan de overkant probeerde Hubers het nog een keer met een afstandschot, en was Sije Visser een minuut voor het verstrijken van de officiele speeltijd nog het dichtst bij de gelijkmaker. Hij kopte echter net over na een hoekschop. NEC ging dus eervol onderuit, en hoeft dan ook voor het verdere verloop van de competitie zeker niet te wanhopen.