Schrandere knapen, die redacteuren van DTH. Loop ik na de seizoen ouverture in licht eufore stemming het stadion uit, bieden ze me als zij-instromer een comback aan als columnist. Mijn laatste schrijfsel voor DTH was toch al ras een jaartje of vijftien geleden. Maar ja, na vijf goals en tien bier is het vlees zwak. Terug op het oude nest dus. Of beter gezegd, in de oude mand. Woef.
Dan denk je: genoeg gebeurd het afgelopen anderhalve decennium. Hoe moeilijk kan het zijn een snedige column te schrijven? Maar precies deze week is echt ALLES al gezegd wat er te zeggen valt over ons cluppie. Hoe swingend, rete-aanvallend, verfrissend ons Dickie-taka voetbal is! Nieuw elan. Top-vier kandidaat. Stabiel beleid. Publiek dat snakt naar vermaak naar de defensieve jaren Meijer. Wat nog toe te voegen?
Best veel. Dit viel mij nou op de afgelopen week:
Je moeder is een hoer
In de zeventiende minuut tegen NAC werd er ook in de Goffert (naar ik aanneem) geklapt voor de vermoorde meisje Lisa uit Abcoude. Ik krijg zelf soms last van klap-inflatie, maar een beetje medemenselijkheid kan in deze barre tijden nooit kwaad. Femicide staat terecht in de belangstelling en dat is wel een applausje waard.
Hoe diep die compassie met de andere kunne is, vraag ik me dan weer af als de moeder van Sydney Van Hooijdonk door een flink deel van de goegemeente voor hoer wordt uitgemaakt. Ik ben nog niet gerust op het vrouwbeeld van al mijn medesupporters.
Goal van Sydney? Die zit nie!
Klein standje had Sydney wel verdiend trouwens: zijn juichpartij na zijn (vermeende) goal, met irritante handje achter zijn oor, langs vakkie 080, was niet te doen. Zijn handgebaar toen hij zich realiseerde voor lul te lopen, zo van ‘kom maar op jongens, ik verdien wel een spreekkoortje’, dan weer wel. Maar toe vrienden supporters, bedenk eens wat origineels. ‘Sidney, Sidney, Sidney, die goal van jou die zit niet, die zit, die zit nie’ ofzo.
Sinterklaasjournaal
Te lachen viel er ook een hoop na Suske en Wiske en de geheimzinnige shirtjesdiefstal. Wat een grap. Kennelijk kun je in ons stadion een kuil graven en zo in de schatkamer komen. En waar iedereen een grimmige shirtverbranding op de Korenmarkt verwachtte, wisten wakkere speurders de shirts in eigen stad terug te vinden! No shit Sherlock! Een feuilleton in vele delen. Het Sinterklaasjournaal is er niks bij.
Zielig
Over de Korenmarkt en Vitesse geproken. Not done, natuurlijk, om de naam voluit te gebruiken. Maar ach, tegenover een club die feitelijk niet meer bestaat, kun je best een beetje grootmoedig zijn. Het zal de leeftijd zijn, maar ik heb eerlijk gezegd wel te doen met de gewone supporter daaro, die zijn of haar cluppie moet gaan missen. Tuurlijk, niemand deed ooit zijn bek open toen allerlei gas- en oliepatsers de boel kwamen overnemen. En ze hebben er een onwaarschijnlijke teringzooi van gemaakt. Dus de KNVB moest zijn tanden wel een keer laten zien, anders zouden ze elk geloofwaardigheid verliezen. Maar laten we wel wezen: wat kan een gemiddelde seizoenkaarthouder daar nu helemaal aan doen? Op iemands graf dansen, geeft op de lange termijn maar weinig voldoening. Ik vind het zielig.
Maar alweer teveel gezegd over de geelzwarten.
Weer even terug naar de Goffert. Dat was lekker zingen zondag:
Mijn lust en mijn leven, Voor jou alles geven, Ons NEC altijd op één!
Ik heb een variant bedacht:
Voor de rest van mijn leven, Is het een gegeven, Dat NEC altijd maar wint.
En ik ben van plan vrij oud te worden, dus nog even volhouden mannen!
Joris
De prijs voor personen en groepen die iets goed hebben gedaan voor alle supporters wordt beloond met de prachtige award “De Gouden Kennel”. Deze prijs ging vorig jaar naar Legio Noviomagum. Ook dit jaar waren de mannen van de mooie doeken genomineerd. De andere twee nominaties waren voor het begeleidingsteam van de Europese uitwedstrijden vanwege de goede organisatie en Bart van Café De Derde Kamer. Bart was de enige die z’n kroeg niet dicht deed op de Grote Markt na het halen van de play offs. Ook dit jaar liet hij van zich horen door samen met Roodzwartgroen.nl, CV De Duumkes en het supporterscollectief het grote feest in de spiegeltent te organiseren. Het werd een geweldig feest. Bart van Café De Derde Kamer werd de winnaar van deze award. Hij beloofde ons dat de award een mooie plek zal krijgen in de kroeg. Verwacht had hij het niet zo blijkt wel uit z’n reactie.
De aanmoedigingsprijs (“De Roestige Drol”) kende ook een “sterk” deelnemersveld. Genomineerden waren namelijk het gajus van Dinamo Boekarest, die het leuk vonden om fakkels in het familievak te gooien, de politie van Rotterdam die het nodig vond om eerst alle supporters bij elkaar te gooien om ze vervolgens allemaal te trakteren op een tikje met de gummiknuppel en als laatste de ongemotiveerde spelers uit de selectie. Het zal niemand verbazen dat de roestige drol een eer werd voor de laatstgenoemden. De twee belangrijkste voorbeelden zitten inmiddels weer in Engeland te genieten van hun salarisstrookje. Hoewel een tripje naar Engeland altijd leuk is, was er bij DTH toch weinig animo om deze award persoonlijk uit te reiken. En om dan de prijs aan één of twee anderen te geven zou wat lullig en oneerlijk zijn. Daarom besloten we om naar de eindverantwoordelijke te gaan voor deze ‘aanwinsten’: Carlos Aalbers. Natuurlijk is Carlos ook niet degene die je de schuld kunt geven van spelers die er gewoon geen zin in hebben, maar Carlos was wel zo sportief om de prijs in ontvangst te nemen. Carlos deelde de mening van de aanwezige supporters en beschouwde deze award dan ook echt als een aanmoedigingsprijs om dit soort toestanden in de toekomst te voorkomen, voor zover hij dat zelf in de hand heeft.
De uitslag van de award voor het beste talent van NEC werd een prooi voor Lasse Schone. Lasse een talent? Ja, je zou het niet zeggen, maar deze speler is al zo goed op zo’n jonge leeftijd, dat het lijkt alsof hij al jaren een gearriveerde speler is. Ook Lorenzo Davids was genomineerd en ook voor onze pitbull is het verhaal dat bij Lasse staat, van toepassing. De derde genomineerde was Saidi. Deze speler heeft een stormachtige ontwikkeling doorgemaakt dit seizoen en lijkt op basis daarvan misschien wel het meeste op een talent volgens de traditionele kijk op dat begrip. Lasse was erg in z’n nopjes met “De Gouden Puppy award” en vond het geweldig dat hij deze prijs had gekregen “van de supporters.”
