De verjaardag van onze club is vooralsnog een feestweek waar de Zomerfeesten bij verbleken. De preparty voor de wedstrijd zondag was ronduit spectaculair. Het honderden meters lange spandoek waarmee onze legionairs zichzelf overtroffen, staat nu al in ons collectieve geheugen gegrift. Wat moet dat voor de spelers een tof gezicht geweest zijn. Wij doen het met de prachtige filmpjes. Onder het doekie was de stemming ook opperbest trouwens.
Vuurwerk
Ik vind vuurwerk vanaf het dak persoonlijk leuker dan vanaf de tribune. Zeker als het in feestelijk rood, zwart en groen wordt uitgevoerd. Akoestisch was het op de Hazenkamp ook best een bijzondere ervaring. De tering, wat galmde dat geknal lekker. Op het veld bleef het vuurwerk aanvankelijk uit. Sterker nog, we kropen een paar keer door het oog van de naald. Maar na de rust werd er toch vrij overtuigend orde op zaken gesteld. Qua ranglijst broodnodig, maar ook om de feestelijkheden op gepaste wijze kracht bij te zetten.
Foto: Rob Koppers
Jubileumwedstrijd: wie is wie?
Geen jubileum zonder gemijmer over vroeger. Ik groef in mijn voetbalgeheugen. Wat weten we nog van…
Björn van den Doelen
Die ging nog een keer paintballen met de schrijvers van De Trouwe Honden. Volgens mij schoot hij me recht tussen de ogen. Met zo’n verfkogel wel te verstaan. Ballen kon hij ook. En zingen. Ik was pas op een suf congres over Ruimtelijke Ordening. Wie schetst mijn verbazing toen Doeluh de boel kwam opluisteren met een liedje over Brabant? Mijn dag was weer goed.
Frans Paymans
In zijn tijd de enige voetballer met een baard. Eigenlijk een hipster avant la lettre dus. Maar wel een met haar op zijn tanden: een betonnen verdediger. Deed mee tegen Bacelona.
Jack de Gier
Scoort als een dier. Effe slikken toen hij naar de Goffert kwam. Jack was een tegenstander om te haten. Altijd irritant en altijd scoren. Maar dat deed hij voor ons ook. Heel gek, dan zijn het opeens fijne kwaliteiten. Met ingezwachtelde ribbenkast scoorde hij ook nog eens tegen de noorderburen. Niet minder dan legendarisch.
Gorgi Hristov
Deze kersverse Macedonische spits scoorde ergens in de jaren negentig in de openingsfase van de competitie de ene na de andere goal, waaronder een hattrick tegen de zwartgelen. “NEC heeft een superspits”, kopte VI in die dagen op de cover. Daarna droogde de productie op, maar what the hack?
Jhonny van Beukering
Enfin terrible? Of is dat een te zware kwalificatie? Begenadigd met een geweldig schot. Zo op het oog doorgaans net een onsje teveel Jhonny, maar wat hebben we van hem genoten. Van zijn goal tegen Udinese bijvoorbeeld.
Lorenzo Davids
“Er is maar een echte Davids”! Dat zullen we toch wel gezongen hebben toen neef Lorenzo Edgar op het veld trof tegen Ajax? Of vond zo’n treffen nooit plaats? Ik weet het eerlijk gezegd niet zeker meer. Moet wel haast. Maar overdrijven mag ook bij het ophalen van herinneringen. Toch? Hoe dan ook leken ze qua spel nogal op elkaar. Pitbulls. Onze Davids had alleen geen bril.
Jarda Simr
Er bestaat een fantastisch foto van het in extase verkerende uitvak bij RKC, op die warmte meidag in 2003. We haalden Europees voetbal onder Neeskens. Een paar honderd man met de armen in de lucht die je tot diep achter de huig kunt kijken. In een gedeelde emotie na die slidingachtige goal van deze held: Jarda Simr. Gezegend zij zijn naam. En hulde aan zijn kinds-kinds-kinderen.
Lok
Er ontbreken vast meer spelers (Bart Latuheru), maar dat dat Cees Lok er niet bij is doet wel pijn. In de tijd dat zakken chips aan de mens gebracht werden met flippo’s van voetballers (vraag maar aan je opa als je niet weet dat wat zijn), was er maar één spelers die niet gewoon geportretteerd was, maar afgebeeld in actie, met modder aan de broek: Cees Lok. En dat was niet voor niets. Lok werkte hard, was een onverschrokken verdediger (zo een die je graag met een tulband om de kop ziet lopen) en werd steevast naar voren gestuurd bij schier onoverbrugbare achterstanden. Trainer werd hij ook bij ons en eigenlijk heel succesvol. Om mij nog steeds onduidelijke redenen verliet hij echter plots de club. Stiekem hoop ik dat hij zaterdag alsnog uit de catacomben het veld op komt. Ik graaf wel vast een kuiltje voor de strijdbijl.
Joris