Op 27 mei werden de uitslagen van de DTH awards bekend gemaakt, maar het uitreiken van onze awards ging niet zonder slag of stoot. Als voorzitter wil je natuurlijk dat de uitreiking gladjes en op tijd verloopt, maar besloten trainingen, verplicht kijken naar teleurstellende wedstrijden op het EK, toeleveringsproblemen bij de leverancier van onze investeerder en kansloze nietszeggende oefenpotjes zijn onze smoesjes voor de lichte vertraging van dit alles. Hoe dan ook, geen afstel van het uitstel en dus doken we op de open dag (die natuurlijk geen open dag was) tussen de fotogeile ouders, tieners en handtekeningjagende kinderen. Wat een geduw en getrek, bijna hadden we nog liever van doen gehad met die totaal onzichtbare hooligans van Blackburn.
De eerste die we bij de kraag te pakken hadden was Leroy George. Die had de award “Het Mooiste Hokkie” natuurlijk dik en dik verdiend. De held van arnep kreeg 85% van de stemmen voor zijn winnende treffer in de 74e minuut, die hem meteen onsterfelijk maakte. Leroy zelf reageerde koeltjes met: “Dit jaar nog maar een keertje dan!” Wij zeggen, DOEN!
Al snel liepen we Alex Pastoor en Carlos Aalbers tegen het lijf, die als een team bij elkaar stonden. En dat teamwork heeft ervoor gezorgd dat ze gezamelijk de award voor “Het beste baasje” werd gewonnen voor hun beleid en sportieve prestaties. Een beetje moeilijk is het wel om dit te typen na NEC-ajax, maar kijken we wat verder dan afgelopen zondag, dan hebben de heren het prima gedaan tot nu toe. Ook de “Nagenieten award” werd uitgereikt aan beide heren. Uiteraard ook hier voor die dag in arnep die we niet snel zullen vergeten. Trouwens het woordje arnep op de award kon Pastoor wel waarderen. Dat leverde niet alleen stralende gezicht op, maar ook het volgende kiekje.
Daarna was het tijd om DE man van het afgelopen seizoen te eren. Rens van Eijden werd door 40% van onze bezoekers gekozen tot speler van het seizoen 2011-2012. Dat leverde hem de “Gouden Hond” award op. Bescheiden als we zijn, sloten we netjes achteraan in de rij. Na tig handtekeningen en misschien nog wel meer foto’s, waren we eindelijk aan de beurt. Rens leek wat verrast, maar ook gelukkig met zijn award. Nu niet met je hoofd in de wolken gaan lopen Rens!
Ons volgende ‘slachtoffer’ was niet zo makkelijk te vinden. Niet groot van stuk, maar des te groter zijn zijn daden. We hebben het natuurlijk over Navarone Foor. Omringd door kinderen met ouders, giechelende tieners en natuurlijk zijn familie. Onder luid applaus en vol trots, nam Navarone zijn award (Gouden Puppy, voor het grootste talent) in ontvangst.
Inmiddels liep het tegen kwart voor 7, een gedeelte van de selectie zat al in de auto. Veel supporters waren ook al lang naar huis. Maar rondom de penalty shoot-out, zag het nog rood-groen-zwart van de supporters. Van alle klassen, getuige dat zelfs Frans Hendriks met kind in de rij stond. Meiden van alle leeftijden die een glimp van onze rots in de branding op probeerden te vangen, handtekening jagende kinderen en trotse ouders. Toen we ons eindelijk door de massa hadden geworsteld, vroeg Bram of we een handtekening wilden. Die tijd hebben we al even achter ons gelaten, dus daar hebben we voor bedankt. Voor de verandering deelden we iets aan hem uit, de award voor meest supportersvriendelijke speler (overigens nipt gewonnen van Gabor Babos) van het seizoen. Bram was serieus trots en nam de award met een dikke smile in ontvangst. Dat hij deze award dik en dik heeft verdiend, werd nog even door Bram persoonlijk onderstreept toen een steward vroeg: “Bram, de rest is allemaal al weg. Wil je er ook mee stoppen?”. Maar Bram zag hoeveel supporters er nog voor hem stonden, dus bleef hij ongestoord doorgaan met foto’s en handtekeningen. Wij konden eindelijk naar huis.
Afgelopen zondag voor het duel (heel snel vergeten) met ajax, werd de laatste award uitgereikt. De Gouden Kennel ging naar Dorrethe Friesen, omdat zij zich jarenlang heeft ingezet voor ‘ons’, de supporters. Altijd betrokken, hart op de goede plaats en dan vanwege wat regelneukerij zomaar aan de kant geschoven door Tandem. De award was verdiend en juist in zo’n functie door de supporters als winnaar uitgeroepen worden zegt natuurlijk meer dan genoeg. Zichtbaar geëmotioneerd nam Dorrethe de award in ontvangst. Iedereen uiteraard weer bedankt voor het massaal stemmen!
De voorzitter
