Als NEC supporter heb je het tegenwoordig niet makkelijk. Zet supporters bij elkaar en laat ze over de supporters praten en het lijkt allemaal nog veel erger dan 12 miljard euro bezuinigen. Bij andere clubs is het altijd beter, wij zijn kutpubliek en de club is dood, dat zijn de apocalyptische termen die voorbij komen. Ga je eens goed vergelijken met andere clubs, dan valt het eigenlijk best wel mee. Ook de bestuurders van onze club raken in paniek, want slecht publiek is een slecht imago en een slecht imago kost geld. Logisch dus dat een sfeervak opeens wel tot de mogelijkheden behoorde en dat medewerkers verkrampen als het woord sfeer in een vergadering wordt ingebracht. En denk je zo’n beetje alles gehad te hebben, dan zijn er ook nog de spelers en de technische staf. Dit jaar heb ik ze al 5 keer horen piepen over de supporters. De laatste keer door Babos die op het feest van de supportersvereniging voor zijn selectie stond en de supporters toesprak over het gebrek aan sfeer dat ze hebben gekregen. Nooit heb ik zo’n grote afstand gevoeld tussen spelers en supporters tijdens een vergelijkbare gebeurtenis.
Kritiek van spelers op supporters is niet uniek. Zo hoorden we ooit ook een emotionele Bart van den Eede en een Mario Been op de supportersavond. Maar een statement maken door de supporters niet te bedanken na een wedstrijd heb ik van hen niet gezien. Wil je een betere wisselwerking tussen publiek en spelers krijgen dan moet je niet eerst de afstand vergroten door zelf absurde statements te maken en dan moet je ook niet als groep chagrijnig staan op het podium tijdens een supportersfeest. Dan moet je niet alle energie steken in een klaagzang, maar ook zelf investeren in de relatie met supporters. Het valt me zelfs op dat het me totaal niet meer raakt. Bij Mario Been voelde ik de oprechtheid en ik dacht bij mezelf ’kom op met z’n allen samen voor NEC, we gaan ervoor!’ Nu word ik daar alleen maar moe van en ik denk, ‘jongens was lekker meteen naar huis gegaan als je er geen zin in hebt’. En als je de supporters alleen maar ruk vindt en je de tijd bij de supporters alleen maar ziet als een verplicht nummertje, waarom dan klagen over die supporters!
In De Goffert kijk ik naar NEC, zing ik, nuil ik, lach ik, geniet ik, juich ik en druip ik ook wel eens teleurgesteld af. NEC is de mooiste club die er is, de selectie is de beste van de wereld, De trainer ziet het vaak verkeerd, maar is wel de trainer van mijn club en niemand heeft het recht om mijn club zwart te maken. Als ware voetballiefhebber geniet ik meer van de goals van Zeefuik dan van Messi, en ik verkies het Nijmeegse tikkietakkie-voetbal boven dat van Barcelona. Beste NEC selectie, ben ik dan geen supporter? Ben ik dan opeens slecht als ik een keer geen zin heb om te zingen of met een vlag te gaan zwaaien? Want ja, ik voel me aangesproken als er generaliserend over ´de supporters´ van NEC wordt gesproken. En natuurlijk is uitfluiten een verkeerde manier van frustraties uiten, maar sommigen zijn in volle emotie minder rationeel bezig. Daar kun je iedere keer weer een punt van maken en alle supporters daarop aanspreken, maar wat breik je daarmee? Je doet door te generaliseren alleen steeds weer een hoop supporters die niet fluiten tekort en je lost er niets mee op, behalve dat supporters zoals ik nu de behoefte voelen om de frustraties op deze manier van zich af te schrijven.
Mijn club is die club met die nuilerds op de tribune waar niks goed is, maar ook de club die met 5000 man naar Hamburg gaat. De club waar supporters al na 18 minuten spelers uitfluiten, maar diezelfde spelers altijd en overal verdedigen tegenover alles en iedereen. De club waar kennelijk weinig te genieten valt, maar waar 1000 supporters de spelers staan op te wachten en een week lang opeens wel kunnen (na)genieten van een historische overwinning. Mijn club waar zeer matige spelers opeens helden blijken te zijn geworden. Mijn club waar de catering van vroeger altijd beter was, terwijl het enige eetbare artikel van toen (een broodje gumworst) het stempel `eetbaar´ niet verdiende. Mijn club waar iedereen moet lachen om de titel het gezelligste stadion van Nederland, maar waar de belangrijkste reden voor de aanschaf van een seizoenkaart die gezelligheid is om samen met je vrienden voetbal te kunnen kijken. Mijn club waar supporters als seizoenkaarthouder afhaken, maar waar diezelfde supporters de club willen zien doorgroeien in een nieuw stadion. Mijn club, waar supporters die niet meer naar uitwedstrijden gaan de verplichte combi´s noemen als oorzaak nummer één, terwijl hoofdoorzaak nummer één nog slechts bij één uitwedstrijd van toepassing is. Mijn club waar supporters vrijheid vragen op het gebied van supportersuitingen, maar waar diezelfde supporters het liefst zouden werken met een eigen wetboek over wat wel en niet kan op het gebied van sfeer. Mijn club waar sommige supporters zich enorm kunnen opwinden over geel/zwarte voetbalschoenen, maar ook de club waar sommige supporters heel gelaten de eigen Goffert laten vallen voor een stadion aan de snelweg. Mijn club waar een speler die slecht speelt niks meer verkeerd kan doen en waar een speler die zelden iets verkeerds doet opeens alles verkeerd doet. Mijn club waar een vlag van de club als te dure rommel uit de fanshop wordt gezien, maar waar half Nijmegen opeens zo´n vlag blijkt te hebben als NEC Europa in gaat. Mijn club waar de spelers schijnbaar wekelijks niet willen werken, maar waar we harde werkers verkiezen boven technisch begaafde spelers. Mijn club waar supporters geen zin hebben in de playoffs voor Europees voetbal, maar datzelfde Europese voetbal als absolute hoogtepunt zien. Mijn club waar de eigen jeugd door supporters vaak als niet volwaardige spelers van de NEC selectie worden gezien, maar buiten de Goffert juist wel opeens echte NEC-ers zijn.
Al het bovenstaande maakt de club uniek en soms ook vreemd. Voor een buitenstaander of selectiespeler vaak moeilijk te begrijpen, voor een bestuurder moeilijk vat op te krijgen en voor supporters moeilijk te accepteren. Als we daar nou eens allemaal minder geforceerd mee om zouden gaan, zou dat van alle kanten een hoop stress en ergernis gaan schelen. Zo is NEC, zo maken wij NEC. Waarom zouden we anders moeten willen?
En oh ja Babos, je bent een held! Daar is niks van gelogen. Hup NEC!
Sjaak