Zoutelande, de naam van de Zeeuwse badplaats is afgelopen dagen al eens gevallen. Terrein uit vroegere tijden. Zweten in Zeeland was jaren geleden heel gewoon in de winterperiode. Het is haast niet meer voor te stellen dat NEC tot 1997 voor het trainingskamp in de winterstop in eigen land bleef. Gewoon ergens aan de kust, of in de duinen. Dankzij een groep ontzettend trouwe en betrokken sponsors is het Zweten in Spanje.
In pakweg tien jaar tijd is het ‘normaal’ geworden dat NEC even de zon kan opzoeken. De sponsorgroep, verenigd in de ‘Club van 19’, is er zelf steevast een paar dagen bij. Zo ook in Estepona. Gisterochtend keerden de zakenlieden terug naar Nederland, nadat ze in de lobby van Estepona Palace van de voltallige selectie en begeleidingsgroep afscheid hadden genomen. De avond ervoor was het traditionele gezamelijke diner. En zondagmiddag de even gezellige als ‘beladen’ voetbalpot tussen de geldschieters en de technische staf van NEC, eveneens een mooie traditie. De sponsors hielden de trainers en begeleiding dit jaar voor de tweede keer in tien jaar op een gelijkspel (3-3), al dachten Wiljan Vloet en z’n assistenten daar anders over. Zij scoorden vier keer, de sponsors driemaal.
Maar de eerste minuten voetbalde het trainersteam met een mannetje meer, acht tegen zeven. ‘Vals spel’, oordeelden de geldschieters terecht, die in de slotfase uit een strafschop op 3-3 kwamen. Alleen al het plezier dat die laatste goal de sponsors bezorgde, is reden genoeg om nooit meer naar Zoutelande terug te verlangen.
Bron: De Gelderlander