Wie vandaag De Gelderlander heeft gelezen, kon een korte maar krachtige rouwadvertentie zien die begon met de eerste drie zinnen van ons mooie clublied. Het was de rouwadvertentie van Herman van Eldik, de clubarchivaris van NEC, die afgelopen maandag op 87-jarige leeftijd overleed. Als er iemand was die bijna z’n hele leven "ten strijde trok" voor onze mooie club was het Herman van Eldik wel.
A
l in 1955 trad Van Eldik toe tot het bestuur van NEC. De snelle rekenaars zien dus dat van Eldik liefst 55 jaar actief betrokken is geweest bij de club. Toen hij deel ging uitmaken van het bestuur was er nog maar één NEC-bestuur en niet zoals nu een bestuur van de betaald voetbaltak en een bestuur van de NEC amateurs. Later zouden er wel gescheiden besturen komen en Van Eldik had zitting in beide besturen als penningmeester.
In 1966 was hij betrokken bij de totstandkoming van het clublied. Hij gebruikte zijn organisatorische talent om verschillende partijen bij elkaar te krijgen. Door zijn jarenlange betrokkenheid bij de club is het natuurlijk heel logisch dat Herman van Eldik regelmatig werd benaderd voor allerlei kleine en grote vragen met betrekking tot de geschiedenis van NEC. Hij heeft zo ook geholpen aan de totstandkoming van de jubileumboeken bij het 75-jarig en 100-jarig bestaan van de club. Het is pas onlangs geweest dat Herman van Eldik zijn zeer uitgebreide archief aan NEC ter beschikking heeft gesteld.
Ook wij Trouwe Honden konden altijd terecht bij Herman als we vragen hadden. De laatste DTH-medewerker die een week of acht geleden nog bij Herman is geweest is Maarten Omvlee. Maarten is bezig met een boek over Nico de Bree en dan is een bezoek aan Herman, die vlak bij winkelcentrum Dukenburg woonde, een must.
Maarten werd hartelijk ontvangen en behalve een lekkere bak koffie werd Maarten ook getrakteerd met scans (ja Herman ging met de tijd mee!) van oude NEC flitsen met informatie over Nico de Bree. Ook wist hij Maarten in contact te brengen met mensen die betrokken zijn geweest bij de beroemde Nico de Bree fanclub.
Herman kon uren praten over NEC en die goeie ouwe tijd, vooral die van net na de promotie naar de eredivisie! In zijn flat had hij een speciale kamer voor alle NEC-spullen, inclusief vele jaargangen van Voetbal International. Je mocht alles vragen, maar die kamer ingaan was een grove overtreding. Hij bracht het materiaal wel naar je toe als je in de grote fauteuil bleef zitten. Herman was goed bij de tijd en was zuinig op zijn spulletjes. Hij leende ook niets uit! Maar met een flinke hoeveelheid scans op zak, kon Maarten toch maar mooi weer verder.
Met het verlies van Herman, verliezen we een echte clubicoon, maar de hemel zal gelukkig weer wat meer rood zwart groen gaan kleuren. Herman, rust zacht…