De twijfel keert ieder jaar terug bij Patrick Pothuizen: stoppen of toch nog doorgaan. In het Spaanse Estepona laat ‘Potje’ de gedachten de vrije loop.
Als Patrick Pothuizen denkt aan het einde van het seizoen, gaan de gedachten nogal heen en weer. Het ene moment vindt de 37-jarige verdediger het wel mooi geweest, tijd voor de jonge jongens. „Aan de andere kant: ik heb er nog ontzettend veel plezier in”, zegt hij. „Ik denk ook vaak zat: ‘ik wil zo lang mogelijk blijven voetballen’. Dit leven wil je bij wijze van spreken tot je tachtigste wel houden, toch?”
De jaarlijks terugkerende overpeinzing kenmerkt zijn tweede Nijmeegse periode. De vreugde die hij dagelijks op het veld heeft, gaf tot dusverre steeds de doorslag. Maar het moment komt een keer daar dat hij er toch echt een streep onder moet zetten, beseft ‘Potje’ zelf ook wel. „Als Carlos (Aalbers, technisch directeur, red.) nu zou vragen of ik nog een jaar door wil, zou ik het antwoord echt niet weten”, zegt Pothuizen. „Ik ben het aan het overwegen en ik heb geen haast met de beslissing. Maar ik weet zeker: áls er een jaartje bijkomt, dan is het daarna écht klaar.
Ik moet het nog maar eens overleggen met mijn vriendin, en mijn ouders.” Het aantal streepjes achter zijn naam vormen een extra stimulans er nog een jaartje aan vast te plakken. Een jaar geleden tijdens het trainingskamp in Marbella sprak Pothuizen de hoop uit de 250 competitieduels voor NEC te halen. Dat lukte, in maart trad de verdediger toe tot de ‘Club van 250’. „Voor dit seizoen wist ik dat ik dicht bij de vierhonderd competitieduels in mijn carrière in totaal zat. Leek me wel een aardig doel. Doordat ik voor de winterstop al zoveel wedstrijden heb meegedaan, lijk ik dat te gaan halen. Nog drie te gaan.”
Als hij er alleen als klankbord voor de jonge spelers en als gangmaker in de groep bij zou zijn, was het makkelijker er een punt achter te zetten. Maar meer nog dan voorgaande jaren is Pothuizen in de eerste seizoenshelft al geregeld van waarde geweest. In bijna alle competitiewedstrijden speelde hij mee, veertien keer al. De laatste weken voor de winterstop, na de komst van Wiljan Vloet als trainer, was hij zelfs basiskracht. „De afgelopen seizoenen voetbalde ik voor de winterstop niet zo veel, nu juist wel”, weet hij. „Ik had wat invalbeurten gehad en nadat Rens (van Eijden, red.) geblesseerd afhaakte voor de wedstrijd tegen Groningen gaf de trainer mij het vertrouwen. Onverwachts. Ik denk dat ik rust in de ploeg heb kunnen brengen, de organisatie neergezet. Dat hadden we in die fase nodig. Iemand die coacht.”
Hij is wat dat betreft lovend over zijn ‘slapie’ aan de Costa del Sol, de 19-jarige Bram Nuytinck. “Als ik zie hoe hij het oppakt, echt klasse hoor”, zegt de man die in mei 38 wordt. “Gun die jongen wat tijd. In het tweede was ik vaak de enige die coachte, maar Bram neemt die rol ook op zich. Over de komende jaren hoeft NEC zich geen zorgen te maken. Met Bram, Rens van Eijden en Ramon Zomer heeft de club drie heel goede centrumverdedigers in huis, waar ze nog jaren mee vooruit kunnen.”
Bron: De Gelderlander