Het kwam uit de punten van de tenen, maar Jong NEC is nog volop in race om het kampioenschap. De ploeg won gisteravond in Rotterdam het ‘laatste – kans – duel’ bij Sparta met 1-0. Daardoor wacht een zinderende strijd om promotie naar de eredivisie.
Promotie naar de eredivisie voor het tweede elftal is al jaren een belangrijk doel in Nijmegen. Maar al net zo lang lukt het steeds net niet. Telkens is er een ploeg die ietsje beter is. Vorig jaar ging het zelfs mis op doelsaldo. Heracles promoveerde.
Dit seizoen leek het weer niet anders te gaan. Jong NEC verloor nog niet, won veertien keer en speelde vijf keer gelijk. En toch was er weer een ploeg die het beter deed. Voor het bezoek gisteren aan Rotterdam, stond tegenstander Sparta drie punten voor en was het doelsaldo van de rood-witten een goaltje beter. Alleen bij winst bleef NEC in de race, want in de laatste twee wedstrijden zou het ook al zo machtige Sparta echt geen drie punten meer verspelen.
Het was de spelers aan te zien dat ze wisten wat er op het spel stond. Het voetbal was vaak matig, maar iedereen werkte keihard. Twintig minuten voor tijd al zegen de eerste spelers neer met kramp en na het laatste fluitsignaal lieten meerdere NEC’ers het feestje langs de lijn aan zich voorbij gaan. Kapot lagen ze in gras.
Maar het doel was bereikt. Door de krappe zege kwam NEC naast de Rotterdamse gastheer en werd het doelsaldo een puntje beter. Maar tot verbazing van alles dat Nijmegen was, blijken de regels door de KNVB veranderd. Het doelsaldo speelt geen rol meer. Als twee ploegen aan het einde van de competitie gelijk staan, volgt een beslissingswedstrijd op neutraal terrein. De voetbalbond kan alvast op zoek naar een veld, want de kans dat NEC (thuis tegen MVV en uit bij RBC Roosendaal) of Sparta (uit tegen Helmond Sport of thuis tegen TOP) nog punten verspelen, is uiterst klein.
De wedstrijd van gisteren liet zien dat niet te voorspelen valt, welke ploeg straks zal promoveren. NEC won dan wel in Rotterdam, maar wanneer de thuisploeg in de slotfase langszij was gekomen had niemand wat kunnen zeggen. In Nijmegen eindigde de tweestrijd eind november in 1-1. Het is duidelijk, de gelukkigste staat straks met de bloemen te zwaaien.
Gisteren was het een geweldige actie van Thijs Hendriks die het verschil maakte. De rechtsbuiten ging achter een kansloze bal aan, veroverde die tegen de achterlijn met een sliding op linksback Marco de Borst en gaf perfect voor op Simon Yauw. Die had de bal er zelfs in kunnen blazen.
“Het zijn mooie weken”, zei Hendriks, die vorige week tegen FC Twente zijn eerste eredivisiedoelpunt maakte. “Nu nog een mooie club vinden.” Hendriks moet aan het eind van het seizoen vertrekken bij NEC en zou dat graag doen met een titel. “Vorig jaar zat ik voor het eerst in Jong NEC. Toen haalden we het net niet. Het zou mooi zijn als het nu wel lukt.”
Hendriks was zich bewust van het belang voor de club. “Nu zijn er veel wedstrijden die we makkelijk winnen. Daar leer je weinig van. In de eredivisie is de weerstand veel groter. Misschien was ik wel verder geweest als ik met Jong NEC twee jaar in de eredivisie had gespeeld.”
Hendriks genoot ook erg van de manier waarop de zege tot stand kwam. “Dat is extra mooi. Het had geen vijf minuten langer moeten duren, dan hadden we het misschien niet gered. Normaal zijn wij de veel betere ploeg, maar nu moesten we mee in hun tempo. Ik heb overal kramp, in mijn kuiten, mijn hamstring”, aldus de aanvaller.
Maar de beloning maakte alles goed. “Schrijf maar dat ik trots op hem ben”, riep een uitbundige trainer Wim Rip in het voorbijgaan. Hendriks had voor de wedstrijd de gespannen koppies gezien in de kleedkamer, en besefte toen dat hij bij de ervaren spelers hoorde. Dat scheelt, was in de wedstrijd te zien. Zo speelde José Valencia als linksback een ijzersterke wedstrijd. Hendriks: “En toen Patrick Pothuizen eruit ging, kwamen we meteen meer onder druk te staan. Je merkt dan toch dat hij voor veel rust zorgt.”
Het was de ervaring van voetballen onder grote druk, die bij veel spelers op het veld ontbrak. En juist daarom was het Nijmeegse feest zo uitbundig. Door overeind te blijven, is die zo gewenste eerste plaats dichterbij dan ooit. En daarmee tenminste een jaar vol topwedstrijden.
Opstelling NEC: Van Emmerik; Mormon, Pothuizen (53. Werkhoven), Bakker, Valencia; Roel Hendriks (Yilmaz), Paymans, Can; Thijs Hendriks, Kazlauskas (67. Gasgarz), Yauw.
Bron: De Gelderlander