De eerste helft van het seizoen zit er op en, zoals we overal al hebben kunnen lezen, is het allemaal best meegevallen.
We staan twaalfde en vijf punten los van een nacompetitieplek. Dat we niet onderaan staan komt doordat het elftal langzaam maar zeker toch beter is gaan voetballen dan we voor mogelijk hielden, de spelers een Duitse vechtlust en fitheid hebben, er nauwelijks blessures zijn en geen schorsingen, de doorbraak van Kadioglu en Grot en niet te vergeten het abominabele niveau van de Eredivisie.
De complimenten gaan naar Peter Hyballa die van niets, iets heeft gemaakt en die qua media aandacht niet onder doet voor de trainers van de topclubs.
De zoveelste clubsoap, dit keer rond Danny Hoekman en Futuralis, die in de eerste maanden van de competitie het voetbal overschaduwde, is al weer vergeten. Daar worden we misschien ooit weer eens aan herinnerd als adviseur Hoekman met een derderangs oliesjeik op de stoep van De Goffert staat.
Over de afgelopen week dan. Die begon redelijk goed met het gelijke spel tegen Excelsior. Een wedstrijd die weer alles in zich had van het huidige NEC: soms aardig voetbal, tactische en technische blunders, opeens een briljant moment (doelpunt Grot) en veel inzet. Het volle uitvak kon ermee leven.
De week knapte verder op van het nieuws dat NEC in het financiële ratingsysteem van de KNVB van categorie 1 naar 2 promoveerde. Naast een sportief voert NEC namelijk ook al jaren een financieel gevecht. Mits de club in de Eredivisie blijft lijkt een sluitende exploitatie voor het eerst sinds ‘ooit’ haalbaar. Het is wel goed om in de gaten te houden dat er over het afgelopen boekjaar nog € 1,3 miljoen is bijgepast door een investeerder en dat ook een positief transfersaldo meetelt.
Door de transferinkomsten, afgelopen zomer, van met name Limbombe en Cillessen zal de situatie ongetwijfeld verder verbeteren. De belangrijkste reden echter, dat ik er wel vertrouwen in heb dat NEC het financiële gevecht gaat winnen, is dat de huidige clubleiding zich echt verbonden heeft aan het gezond maken van de club.
Financieel gezond wil niet zeggen dat we weer aanhaken bij de linkerrijtje-clubs. Bart van Ingen zegt het in zijn laatste directieblog, “de plaats in het linkerrijtje is in het verleden gefinancierd met schuld”. Die tijd is, hoop ik, voorgoed voorbij.
Wil NEC zich weer gaan melden in de subtop dan moeten de inkomsten flink omhoog en dat kan alleen door een modernisering van het stadion. Het laatste nieuws is dat NEC een nieuw bod op het stadion heeft uitgebracht dat in de buurt ligt van de vraagprijs van € 8,2 miljoen. NEC is ooit begonnen met een bod van € 6 miljoen en de gemeente met een prijs van € 10,2 miljoen. Men lijkt elkaar dus, heel klassiek, ergens in het midden te treffen.
Hartverwarmend is de kerstactie (filmpje) waarmee NEC 116 supporters die dat om uiteenlopende redenen goed konden gebruiken, een hart onder de riem stak. NEC laat hiermee zien dat een profclub in een stad om meer moet gaan dan voetbal, het gaat ook om verbinding van mensen. NEC als bindmiddel in het snelgroeiende Nijmegen (en omstreken natuurlijk). ‘We zijn allemaal Nijmegenaar, we zijn allemaal NEC’er’. Zoiets. Bravo.
Fijne feestdagen.
Wichard