Na de nipte zege van afgelopen woensdag was de stemming opperbest in het NEC kamp. Vanmiddag in het splinternieuwe stadion van Heracles werden we echter keihard geconfronteerd met de realiteit die Eredivisie heet. In dezelfde startopstelling als een paar dagen geleden bleek NEC weinig potten te kunnen breken tegen een nog niet eens zo geweldig Heracles.
Binnen vijf minuten was het al raak voor de thuisploeg uit een verre vrije trap. Je mag je afvragen of Halldórsson die bal niet gewoon had moeten hebben, maar er zat wel een verraderlijke zwieber in. Daarna gebeurde er in de eerste helft bar weinig. Heracles had het betere van het spel maar was slordig. NEC daarentegen wist welgeteld slechts één kansje te noteren, een kopballetje van Foor. Verder kon onze ploeg, ondanks alle goede bedoelingen, totaal niks forceren. Het was allemaal te traag, te slordig en te doorzichtig. Er ging werkelijk nul komma nul dreiging uit van de Nijmegenaren. Dat NEC met 1-0 achterstand de rust in ging mocht nog mild genoemd worden.
Na de pauze ging het pas echt helemaal fout. Nieuwe aanwinst Lundholm werd ingebracht voor Ars en Santos ging de spits in. Het spel van NEC werd er echter niet beter op. Heracles schakelde een tandje bij en bleef maar komen. NEC kon er bitter weinig tegenover stellen. De 2-0 was dan ook een kwestie van tijd. Halldórsson wist een inzet in eerste instantie nog te pareren, maar in plaats van hem klemvast te hebben of zijdelings weg te stompen, werkte hij de bal dwars door het midden in de voeten van Bruns, die dankbaar binnenschoot. Even later kreeg Appiah ook nog rood voor een ogenschijnlijk nogal zwaar bestrafte sliding en moest NEC met tien man verder. Daarna was het voornamelijk eenrichtingsverkeer. Een kwartier voor tijd scoorde Heracles eenvoudig de 3-0 tegen een uiterst vermoeid ogend NEC. In de 80e minuut viel nog een doelpoging van Santos te noteren, maar de 4-0 hing nadrukkelijk in de lucht. Dat die uiteindelijk niet viel mocht een klein wonder heten, zeker aangezien Buysse nog aan een rode kaart ontsnapte.
En zo heeft NEC haar eerste nederlaag op het hoogste niveau te pakken. Balen, tuurlijk, maar wat het echt betekent zal de tijd uitwijzen. Heracles speelde vandaag uiteraard voor het eerst voor eigen publiek in hun nieuwe stadion en die waren dus gebrand op de winst. Plus er ligt in Almelo natuurlijk ook zo’n ku(ns)t grasveld. En de (onterechte?) rode kaart voor Appiah hielp ook niet. Zorgelijk is wel dat NEC echt helemaal niks wist te creëren. Te veel spelers zakten door de ondergrens en er was bitter weinig cohesie binnen de ploeg. Daar zal Faber de komende weken (Ajax thuis hoeven we waarschijnlijk op dit moment helaas geen stuntje tegen te verwachten) nog hard aan moeten werken. Een of twee gerichte versterkingen lijken toch echt noodzakelijk om dit jaar het hoofd boven water te kunnen houden.