De rechterspits van De Vrienden van Willem II haalde ter hoogte van de rand zestien de achterlijn. Iets wat bij het Nederlands elftal een utopie is geworden. Met een ingepakte linkerknie stijf tegen de paal staand, hoopte ik op een voorzet. Die kwam halfhoog als een laatste Rolo richting de ingelopen spits. Half hoog, het mooiste cadeau voor een keeper. Met een zweefduik pakte ik het presentje klemvast uit. Even loskomen voelde als een déjà vu, zag ook Leen Looyen die aanwezig was om zijn boek te promoten. Al lang had ik dat vrije gevoel niet meer gehad. Het werd op 26 mei het hoogtepunt van mijn vakantie als gelegenheidskeeper bij oud-N.E.C. tijdens het oude garde toernooi in Tilburg. Met een collectief sterke prestatie, weer iets wat Oranje niet op kon brengen, pakten Carlos Aalbers, Grad Xhofleer, Luuk Maas, Frans Paymans, Arjan Ebbinge, Wim Wouterse, Pavel Michalevitch, Oleg Poutilo, Ronnie de Groot, Louis Kersten en ik de vijfde plaats. Chris van der Weerden speelde fanatiek bij oud-P.S.V. en verloor de finale van Willem II.
Vervolgens kreeg mijn N.E.C.-gevoel een lange tijd geen positieve shellshock meer. Zeefuik vertrok voor een paar euro’s meer naar De Euroborg. Jammer, maar niets meer of minder dan dat. Bouwen aan een nieuw team gaat met vallen en opstaan. Het was wel een klap in het gezicht voor Carlos Aalbers die zich voor de spitspositie nadrukkelijk ingespannen en rijk gerekend had. Rick ten Voorde is in zijn ogen geen echte diepe spits, dus om het/de grote gat op te vullen dat/die Género achterliet werd Platje opgezadeld met Danny van den Meiracker (Spakenburg). Zesentwintig wedstrijden met 34 doelpunten in de Topklasse zijn verre van een garantie voor succes. Ik ben benieuwd wat hij kan brengen. Als je door deelname aan een familietoernooi een blessure oploopt waardoor je de tweede wedstrijd met Spakenburg om het amateur landskampioenschap tegen Achilles ’29 moet missen… Tja dan ben je in mijn ogen een loser en lijkt er wat mis met instelling en professionaliteit. We zullen zien. De vis wordt niet zo koud verkocht als ‘ie gevangen wordt! De aangetrokken 16-jarige Zweedse aanvaller Admir Bajrovic, trouwens een vleugelspeler, tel ik nog maar even niet mee als aanwinst voor het scorend vermogen. Plukken is één, rijpen is twee. Ik blijf vertrouwen, net zoals een jaar geleden, op een doorbraak van Melvin ‘De Onvoorspelbare’. Vertrouwen is precies wat de Naardenees nodig heeft. Laat hij maar met z’n voeten spreken en interviews overslaan, dan ontpopt hij zich tot ‘De Huntelaar van De Goffert’. En dat hebben we hard nodig, want tijdens de eerste helft van het afgelopen seizoen hebben we heel wat punten laten liggen bij gebrek aan een spits die het net wist te vinden. Kansen genoeg, maar scoren ho maar. Noodgedwongen dook Ryan Koolwijk vaak in de spits op om, zoals uit bij F.C. Twente, de mooiste mogelijkheden tot moes te schieten. Op 6 juni keerde mijn N.E.C.-hoerastemming weer terug. Totaal tegen de verwachting hadden Pastoor en Aalbers Evander Sno weten te strikken om voor 2 jaar te tekenen. Klasse jongens! Lasse Schöne krijgt een waardige opvolger. Wat in Italië niet mag, spelen met een inwendige defibrillator, mag in Nederland wel. Gelukkig heeft Brussel nog lang niet alle regels hetzelfde gemaakt in Europa. Bij de BPM is dat vervelend, maar in dit geval is het bijzonder prettig. Sno dus vorig jaar niet naar Genua, maar naar R.K.C. Daar werd hij de revelatie van het seizoen en haalde hij als motor op het middenveld met de Waalwijkers tegen alle wetten in de nacompetitie. Sno is inmiddels een karakterspeler geworden. Weggekaapt voor de grijpgrage handen van Nol Hendriks, de suikeroom van Roda J.C. De Limburgers hadden hem ook ‘broodnodig’, maar wij kregen hem! Een mooie meevaller. Heeft Carlos toch nog een zevenklapper te pakken. Door die middenveldinjectie zie ik het nieuwe seizoen ineens vrolijk tegemoet. We zijn verwend met het spel van Lasse Schöne de afgelopen seizoenen. Toch waren er ook kanttekeningen: vloeiend spel, maar vaak slechts één helft lang. Wie weet zorgt reus Sno, begonnen bij D.W.S. en bij Ajax verguisd door Marco van Basten, voor balans, karakter en strijdbaarheid in de middenlinie voor de volle negentig minuten. Stiekem reken ik daar op en dan gaat N.E.C. er op vooruit. Door het verzorgde spel onder leiding van Pastoor koos Sno niet voor Roda maar N.E.C. Een andere middenvelder die niet voor het speltype koos, maar puur voor de trainer komt is Geert Arend Roorda. Hij kent Alex Pastoor van zijn opleving bij Excelsior (2010-2011 tweede seizoenshelft, 13 wedstrijden, 8 doelpunten!). Pastoor heeft denk ik Sno-de plannen om het middenveld van N.E.C. dermate spelbepalend te maken dat we in 2012-2013 voor verrassingen kunnen gaan zorgen. Wat mij betreft mag het seizoen beginnen.
Maarten Omvlee